این حرکت اعتراضی با پیام «من قربانی آینده هستم» برگزار شد و مورد استقبال گسترده سایر شهروندان در پیرانشهر قرار گرفت.
در فراخوان این حرکت اعتراضی در کارزاری با نام «آری به توسعه دادن جاده های پیرانشهر» آمده بود: “مستحضرید که شهرستان پیرانشهر به علت موقعیت ویژه در منطقه و از نظر تاثیر بر مناسبات تجاری و بازرگانی میان دو کشور ایران و عراق, نقش به سزایی در اقتصاد ایران ایفا می‌کند لیکن متاسفانه آنگونه که شایسته و بایسته است, نمی‌توان رابطه‌ای معنادار میان نقش اقتصادی شهرستان و سطح توسعه آن پیدا کرد. در سال‌های اخیر به دلیل عدم وجود زیرساخت‌های مناسب, شاهد رشد منفی اقتصاد و توریسم شهرستان بوده‌ایم. وضعیت راه‌های ارتباطی پیرانشهر چنان دردناک است که نیازی به توضیح و تبیین آن نیست. حال بزرگترین سؤال این است که علت چند برابر بودن آمار حوادث جاده‌ای و قربانیان شهرمان به نسبت شهرها و مناطق دیگر چیست؟ با یک برآورد ساده از وضعیت شهرستان در سطوح تجاری و بازرگانی, کشاورزی, صنعت و معدن متوجه می‌شویم که جاده‌های شهرستان دیر زمانی است فرسوده‌اند و جان می‌ستانند و تردیدی نیست که وضعیت نامناسب جاد‌ها و عدم تحمل ظرفیت بالای ترافیک و ترانزیت موجود, اثر به سزایی در بروز حوادث دلخراش و آمار بالای تلفات انسانی داشته‌اند.“
این کمپین با پیام «من قربانی آینده هستم» از شهروندان و خانواده‌های قربانیان تصادفات جاده‌ای پیرانشهر, دعوت کرده بود تا «پیام درد و اندوه آغشته به مُطالبات برحق خود را با تشکیل زنجیره انسانی از خروجی شهر تا ابتدای خیابان شهرک صنعتی» منعکس کنند
براساس آخرین گزارشها زنجیره انسانی با حضور حدود ۳۰۰ نفر مورد تهدید و حمله نیروی سرکوبگر انتظامی قرار گرفت و آنان به زور جمعیت حاضر را متفرق کردند.