البته بسیار طبیعی بود که جامعه جهانی و ارگانهای مدافع حقوق بشر این تصمیم و اقدام را قویًا محکوم کرده و دولت عراق را به رعایت و پذیرش کنوانسیونهای ژنو و متعهد بودن به آن فرابخوانند. از جمله این کمپینهای بین‌المللی می‌توان از فراخوان 136 عضو کنگره آمریکا و بیش از 2170 از شهرداران شهرهای فرانسه نام برد که از ایالات متحده آمریکا و سازمان ملل خواستار شدند که از انتقال اجباری ساکنان اشرف جلوگیری کنند. هم‌چنین از دولت عراق خواستند که قطعنامه مصوب 24 آوریل 2009پارلمان اروپا را اجرا نماید.
”کمیته سرکوب اشرف” وابسته به نخست وزیری در عراق روز 15 دسامبر را به عنوان روز انتقال اجباری ساکنان اشرف به نقره سلمان مشخص کرده بود که این محل تمامًا تحت کنترل شبه نظامیان وابسته به رژیم آخوندی است. قبل از آن نیز محاصره اشرف را تشدید کرده و از ورود سوخت و پزشک و دارو و غیره نیز ممانعت کرده بود.
این کمپینهای بین‌المللی نقشی مؤثر در جلوگیری از وقوع فاجعه انسانی در اشرف داشت که البته در کنار آن حمایت اکثریت ملت عراق و همه نیروهای ملی و دموکاتیک عراق که تحت هژمونی آخوندها نیستند به منظور جلوگیری از تکرار فاجعه‌یی انسانی بعلاوه پایداری اعضای مجاهدین خلق ایران ساکن اشرف برای دفاع از حقوقشان، را باید برشمرد. به عنوان مثال عفو بین‌الملل در بیانیه‌یی تأکید کرد که دولت عراق نباید اقدام به انتقال ساکنان اشرف به جایی که جانشان در خطر قرار بگیرد، بنماید.
قبل از آن نیز پارلمان اروپا قطعنامه‌یی تصویب کرده و در آن نسبت به استاتوی قانونی ساکنان اشرف به عنوان افراد تحت حمایت کنوانسیون چهارم ژنو تأکید کرده بود و از نخست وزیر عراق خواسته بود که تضمین کند هیچ اقدامی که ساکنان را در معرض خطر قرار دهد انجام ندهد. و تأکید کرده بود که دولت عراق باید با آنان بر اساس کنوانسیونهای ژنو عمل کند. هم‌چنین در اوائل دسامبر اعضای کنگره آمریکا قویًا مماشات دولت آمریکا در قبال رفتار دولت مالکی را مورد انتقاد قرار داده و گفته بودند: ما پول و جان سربازان خود را نداده‌ایم تا دولت عراق تحت کنترل رژیم ایران باشد. اعضای کنگره هم‌چنین طرح قطعنامه‌یی را ارائه کردند که امضای بیش از 136 تن از اعضای کنگره را داشت و طی آن دولت عراق را به ملتزم بودن به تعهداتش به ایالات متحده آمریکا برای تضمین سلامت ساکنان اشرف فرامی‌خواند.
و بالاخره موضعگیری دولت انگلیس را داشتیم که همین روز 7 ژانویه از جمله در روزنامه الحیات منتشر شد که از زبان ایوان لوییس وزیر امور خاورمیانه و شمال آفریقا در وزارت خارجه انگلیس تأکید کرد که: ” با مسئولین عراقی موضوع کمپ اشرف را که اعضای سازمان ” مجاهدین خلق ” اپوزیسیون حکومت ایران در خود جای داده است طرح کرد . وی تاکید کردکه ضروری است رفتار دولت عراق با این کمپ  در انسجام با قانون بین المللی و احترام به حقوق افراد باشد . اینکار چگونه عملی میشود , باید جابجایی بر اساس اصل داوطلبانه صورت گیرد , و اینکه هر گونه مداخله ای در کمپ اشرف بشکل غیر خشونت بار باشد . امیدواریم که دولت عراق به التزامات خود احترام بگذارد و برخورد با موضوع کمپ اشرف به روشی حساس صورت گیرد و آزادیهای ساکنان آنرا در نظر بگیرد ”.
پس باید مادامی‌که دولت عراق به این ستمگری خود ادامه می‌دهد، این کمپینها ادامه یابد و اکنون نوبت اعراب چه دولتها و چه احزاب و سازمانهای مردمی و شخصیتها است که وارد صحنه شوند و از دولت عراق  بخواهند تا به دور از فشارهای رژیم ایران در پاسخ به نداها و فراخوانهای بین‌المللی محاصره اشرف را لغو و حقوق شهروندی ساکنان آن را به رسمیت بشناسد.
به‌خاطر داشته باشیم که رودر‌رویی و مخالفت با قوانین بین‌المللی به خود نقض کننده برمی‌گردد و سرنوشتی جز شکست ندارد.