عاصفه امامی  

عشق به آزادی

(نقل از خبرگزاری نیرون نیوزـ اردن)
من حنیف هستم و بتازگی 29 ساله شدم
نه نه ! در اینجا دنبال من نگرد, تو مرا پیدا نخواهی کرد!
این من هستم که از بالا به تو نگاه میکنم
ستاره ای تابان در شبی تیره

که به روشنایی و طلوع آفتاب نشسته ام
هنوز قلبم از حرارت گلوله داغ است
گلوله ای که لباسی سرخ, از خونم ,برتنم کرد
و امروز عشق به آزادی جرم است

 و من آن مجرم اصلی هستم
و شب شعله این عشق را در چشمان من دید
امروز ولی من آن ستاره ای هستم که از بالا به تو نگاه میکنم
وضعیت ایران برای همه نگران کننده است. ما هر روزه شاهد وحشی گری هایی در ایران هستیم وحشیگری هایی مانند شلیک مستقیم به مردم و زیر کردن آنها توسط خودروهای نظامی که منجر به کشته شدن مینیمم بیست نفر شده است .این اتفاق ها در قیام سراسری که در روز عاشورا آغاز شد رخ داد و این قیام هرگز پایان نمی پذیرید و تا سرنگونی این رژیم ادامه دارد.
من و برادرم حنیف که هنگامی این جهان را ترک گفت 29 سال داشت, زندگی بسیار خوبی در سوئد داشتیم و هیچ نمیدانستیم روزی خواهد آمد که من باید از او برای همیشه خداحافظی کنم.
 من رشته جامعه شناسی می خواندم و حنیف رشته پزشکی. ما بهترین زندگی را با تمامی شادی وسرور آن داشتیم . اما تصمیم گرفتیم که در آینده ایران تغییری بدهیم و آزادی را که توسط رژیم ایران ربوده شده بود را مجدداً برای ایران به ارمغان ببریم و در این زمینه سهم خود را بدهیم از این رو سالها پیش به کمپ اشرف  در عراق امدیم 
امروز من شاهد همان صحنه های دلخراش در ایران  هستم که ماه ژوئیه گذشته  در اشرف اتفاق افتاد یعنی شلیک مستقیم به دوستانم و زیر کردن آنها توسط خودروهای نظامی و مورد ضرب و شتم قرار دادن آنها با باتوم و شلیک گاز های اشک آور. من خودم در حمله روز 28 یولیو زخمی شدم  و برادرم حنیف در روز 29 یولیو توسط شلیکی در قلبش توسط نیروهای عراقی به شهادت رسید. به چه دلیل آنها به قلب او مستقیماً شلیک کردند؟ گناه او چه بود؟ آیا فقط به خاطر اینکه حاضر نبود خانه خود را ترک کند به او شلیک کردند؟ و یا بخاظر اینکه خواستار آزادی در ایران  بود؟

ما امروز  نباید شاهد سکوت بین المللی در برابر سرکوب ایران باشیم. دلیل این سکوت مماشات هایی است که با رژیم آخوندی صورت میگیرد. ما نباید در قبال سرنوشت کمپ اشرف که 3400 تن از اعضای مجاهدین خلق ایران اپوزیسیون از جمله 1000 زن را در خود جای داده است، بی‌تفاوت باشیم. جامعه جهانی و جامعه عربی باید دولت عراق را در برابر مسئولیتهایش در قبال ساکنان اشرف و محاصره آن قرار دهد..
اما در میهنم ایران اکنون زمان تغییر فرا رسیده است و تنها راه حل برای پایان بخشیدن به دیکتاتوری ایران حمایت از مردم ایران است. باید قتل و شکنجه مردم بیگناه را توسط این رژیم متوقف کرد.  سیاست مماشات با ملایان در ایران باید متوقف شود. کشورهای منطقه خاورمیانه عربی بیشترین سود را از یک تغییر دموکراتیک خواهند برد. پشتیبانی از مجاهدین خلق ایران این تغییر را در میهنم ایران تسریع خواهد کرد.