ترجمه احمد شاملو

“و مرد افتاده بود.

یکی آواز داد: دلاور برخیز!
و مرد هم‌چنان افتاده بود.

دو تن آواز دادند: دلاور برخیز!
و مرد هم‌چنان افتاده بود.

ده‌ها تن و صدها تن خروش برآوردند: دلاور برخیز!
و مرد هم‌چنان افتاده بود.

هزاران تن خروش برآوردند: دلاور برخیز!
و مرد هم‌چنان افتاده بود.

تمامی‌ آن سرزمینیان گردآمده, اشک‌ریزان خروش برآوردند: دلاور برخیز!

و مرد به ‌پای برخاست
نخستین کس را بوسه‌ یی داد
و گام در راه نهاد».