منصور قدرخواه: بغض و فریاد

بغض و فریاد
چه باید گفت؟ چه باید کرد؟
تقدیم به اشرفیان در زندان لیبرتی و اشرف و هرجا که هستند
روزگار غریبی اسـت ، نازنین*
چــــــــــه بــــــــــایــــــــــد گـفــت؟
 چــــــــــه بــــــــــایــــــــــد کــــــــرد؟

هیــــــولای جهــــــــل و خـــــــــرافـــــــــات و بنـــــــــدگی
 تشنـــــــــه به خـــــــــون
و ســــــیری ناپذیــــر
مـــــــیــــــــدرد
میـــــــکشـــــــد
نـــــــابـــــــــود میــــــــکنــــــد
هـــــــــر چــــــــــه زیبـــــــــایـــــــــــی را
و
پــــــــــانــــــــــدول زمــــــــــان
اعــــــــــدام انســــــــــانیــــت گشتــــــه  
و
صــــــــــدای شـــــــــللاقـــــهــــــــــا
با قـــــهــــــقـــــهه ی جــــــــــلادان
تــــــاریــــــکــــی و وحشــــت میــــآفـــــریــــــنــــــد



همـــــــــدستـــــــــی
بــــــــــــا خـــــــصـــــــــم خصـــــــمـــــــــان
نحـــــــــوســـــــــت و زشتـــــــــی
خـــــــود را از دســـــــت داده اســت
و
جـــــــهـــــــل و جنـــــــایـــــــت و تـــــــزویـــــــر
در بــــــزمـــهــــای آدمخــــــوران متــــمــــــدن
بـــــا خـــــــاویــــــار فرستــــــاده از بیـــــــت شـــــــقــــــاوت
بـــــــا صـــــــدای خـــــــوردن گیـــــــلاسهـــــــای شـــــــامپـــــــایـــــــن
در حـــــــال بلــــیــــعـــــــیــــــدن
و انــــــکـــــار
 دستـــــــاوردهـــــــــــای و قواعــــــد بــــشــــری اســــت

ســـــــــازمـــــــــــــان مــــــلــــــــــل
خـــــــــــالــــــــــی شـــــــــــده
از روح
اعـــــــــــلامیــــــــــــــه*
و نفـــــــــس وجــــــــودیـــــــــش
بــــــــر
ادامـــــــــــه تــــــــــــاریـــــــــکــــــــیهـــــــــا
با خــــــفـــــــاشـــــــــان تشنــــــه به خــــــــــــون
 درهمـــــــــــــه جــــــــــــا
مهــــــــر تائیـــــــــد میـــــکوبـــــــــــد
هیــــــچ قـــــــانــــــون و تعـــــــهــــــدی را بــــــرسمــــــیــــــت نمیشــــــناســـــنـد

بغــــــض نـــــــه ، بــــایـــــد که فـــــــــریـــــــــــاد
از ایــــــــن همـــــــه بیــــــــــداد
فـــــــــریــــــــــاد ، فـــــــــریــــــــــاد ، فـــــــــریــــــــــاد
از ایــــــــن همـــــــه شقـــــاوت
فـــــــــریــــــــــاد ، فـــــــــریــــــــــاد ، فـــــــــریــــــــــاد
از ایــــــــن همـــــــه رســـــــوائـــــی

و در ایــــــــن میـــــــــان
مـــــــدعیـــــــان بـــــــی عمـــــــل
بــــــا دهــــــنــــــهای گشــــــاد بــــه عمـــــــق تــــــاریـــــــکیــــــــها تـــــــاریــــــخ
زوزه میــــــکشــــــنــــــد
و
تــــــیــــــــغ جلادان را تئــــــوریــــــــزه میکنــــنــــد
و
در رقـــــــابـــــــت بـــــــا یـــــــکدیـــــــگر
دهانهــــــایشــــــان را
بــــــاز
و
 بازتـــــــر میــــــکنــــــنــــــد
و
با حلقــــــــوم عفــــــــونتبــــــــار
و شــــــکمبــــــارگـــی از اجســــــاد قربانــــیان
 آزادگـــــــان را  بــــه رگــــــبار اتـــــــهــــــــــامــــــــــات  میــــــبـــــنــــــدنـــــد

چــــــــــه بــــــــــایــــــــــد گـفــت؟
چــــــــــه بــــــــــایــــــــــد کــــــــرد؟
بـــــــغـــــــض هـــــــــــزاران ســـــــــال ظلـــــــــم تبـــــــــاهـــــــی را
چـــــــــگـــــــــونه بـــــــــایـــــــــد شـــــــــکســـــــــت؟

در نـــــــــگــــــاهــــــی
تــــــو تنــــــهــــــایـــــــــــــــی
بـــــــــا غــــــــــــم مــــــردمــــــانـــــــــت
تــــــو تنــــــهــــــایـــــــــــــــی
بـــــــــا احســــــــاســـــــات غریـبــــت نـــــــــازنیــــــن
تــــــو تنــــــهــــــایـــــــــــــــی
 بـــــــــا رفقـــــــــایـــــــــت
تــــــو تنــــــهــــــایـــــــــــــــی
بـــــــــا احســـــــــــاس انســــــــــــان بـــــــــودنــــــــت

امــــــــــــــــــا
خـــــون تـــــــــــاریــــــــــــــخ غــــــــــــــرش میــــــــــــــکــــــــــــنــــــــد
فـــــــریـــــــــاد میــــــــزنــــــــد
خـــــــــــورشیـــــــــــــــــد
دل تــــــــاریکیهــــــــــــــــا را مــــــیـــــشــــــکـــــــــــافــــــــد
و نـــــــــــــور
برای تـــــــو
یــــــــــــــاور حقــــــــــیــــــــــقت
مــــــیــــــــــــســــرایــــد
نــــــــــه ، نــــــــــه ، نــــــــــه
تــــــــــو اصــــــــــلی تــــــــــرین مــــــــــایــــــــــه ی هستــــــــــی
را دریــــــــــافتــــــــــی
و بــــــــــــــــــا آن
عجیــــــــــن شــــــــــدی
و
بــــی بــــــــــاک از درد و رنــــــــــج و مــــــــــلامــــــــــت
و
بــــــــــی بــــــــــاک از مــــــــــرگ
و از همــــــــــه طــــــــــوفــــــــــانهــــــــــای
شقــــــــــاوت
حمــــــــــاقــــــــــت
و تــــــــــــوطــــــــــئه هــــــــــای سهمــــــــــگیــــــــــن
ســــــــــرت را به ابــــــــــرها میســــــــــایــــــی
زیــــرا راه انســــانی زیســــــتن را
در طاقت فرســــا ترین شـــــکـــــل
به نســـــــلهــــــا آموختـــــــی
راهــــــــت
غــــــــــرور را
در دل ستمــــــــــدیــــــــــگان ابــــــــــدی میــــــــــکنــــــــــد

آری
پـــــــــاســــــــــخــــــــــت سخــــــــــن نیــــــــــست
به
چــــــــــه بــــــــــایــــــــــد گـفــت؟
چــــــــــه بــــــــــایــــــــــد کــــــــرد؟
در این روزگار غریب!
پاســــــــــخــــــــــت
ایستــــــــــادگــــــــــی بـــــــه هـــــر قیــــــــــمــــــــــت اســــــــــت
و رفتــــــــــن بســــــــــوی خــــــــــورشیــــــــــد

و دشمــــــــــن در وحشــــــــــــــــــــت
از ایـــــــــن ایستــــــــــادگی
 دراستـــــیـــــــــصــــــــــال کامــــــــــل
و
گریـــــز از طلـــــــــــوع خورشیــــد
بیشــــــــــتـــــــــــر
میــــــــــدرد ، میـــــــکشـــــــــــد
و
شــــقــــــاوت پیشــــــگــــــی و زشتـــــــی را سقــــــف میـــــــدرانــــد

امـــــــا تــــــــــو
هــــــــــر روز با سرافرازی
زیبــــــــــا تری
با شــــــــــکــــــــــوه تری
مقــــــــــتــــــــــدرتــــری

ســـــرمـــــایــــه تـــــــو
عشــــــــــق به مــــــــــردم
و
نفــــــــــرت بــــــــه دشمــــــــــن اســـت
بــــــــــگــــــــــذار
زوزه هــــــــــای  تبــــــــــاهــــــــــی هــــــــــا، سیــــــــــاهــــــــــی هــــــــــا
در
رســــــــــانــــــــــه هــــــــــای دوز و تــــــــــزویــــــــــر
و شــــــــــریــــــــــکــــــــــان جــــــــــرم و جنــــــــــایــــــــــت
طــلــــــــــوع خــــــــــورشیــــــــــد را انــــــــــکــــــــــار کنــــــــــنــــــــــد

روز روشــــــــــن زیبــــــــــایــــــــــی
قــــــــــابــــــــــل
لـــــمـــــس اســـــــت

لبــــــــــخــــــــــنــــــــــد مــــــــــردمــــــــــان
در روز رهــــــــــایــــــــــی
و
پــــــــرواز در آسمـــــان پیروزیهـــــا
و در دیـــــــدگـــــــان مـــحـــــرومیـــــــن
از آن تــــــــوســــــــــت
1.    احمد شاملو
2.    اعلامیه جهانی حقوق بشر