ماه خوش فروردین چون روح مسیحایی
جان داد به بستانها، در باغ هزار آمد

به به، به جمال گل خوشبو و چمن آرا
بلبل به وصال او بی تاب و قرار آمد

هر سو نگری نرگس افسونگر و زیبا رخ
در دشت شقایق را، بی حد و شمار آمد

این شور بهارانه تا رفت به منزلها
از هر طرفی جانا، آوای سه تار آمد

رقصان شد و رقصنده بیدی که بُود مجنون
طی شد شب هجرانها، لیلی بر یار آمد

یاللعجب! آن سرما، آن برف زمستانی
گویی که زمین ناگه چرخش به مدار آمد

همراه بهار و گل عید خوش نوروزی
زیبای جهان آرا، همراه نگار آمد

این حکم طبیعت را، مصداق حقیقت بین
اندر پس هر شامی، صبحی به کنار آمد

چهچه زدن بلبل، در شور و نشاط گل
یعنی که غزلخوان شو، پایان خمار آمد

پرواز پرستو را، آغاز رهایی بین
غافل منشین اینک، برخیز بهار آمد