روزمرگی نکنیم
آسمان گر آبی ست
لحظه یی خیره به خورشید شویم
یا اگر بارانی ست
زیر باران برویم
بوسه بر یک گل زیبا بزنیم
گوش بر زمزمه جاری آب
بر تن رود دهیم
خانه گر ساکت و سرد است چه باک
غزل حافظ را
زمزمه روز و شب خویش کنیم
روزمرگی نکنیم
شادی را هر چند کوچک و کم
سهم خود برداریم
دیگران را هم سهمی بدهیم
مهربان باشیم با خود و سپس
مهربانی بکنیم
و به خاطر بسپاریم که در سخت ترین ثانیه ها
غافل از واژه امّید نباید باشیم
پشت دلتنگیها خورشیدی ست
بایدش دریابیم.
