استیو مک‌کیب در مقاله خود با اشاره به جنایات رژیم آخوندی علیه مردم ایران، مداخلات آن در منطقه و آزمایش‌های موشکی در نقض قطعنامه‌های ملل متحد، می‌نویسد: «این (رژیم) ایران است که با حمایت مستمر از گروه‌های تروریستی در منطقه، به بی‌ثباتی دامن زده است و تلاش‌هایش برای تشدید اختلافات بین شیعه و سنی... شرایطی را ایجاد کرده که از درون آن داعش رشد کرده است... از زمانی که دیکتاتوری مذهبی (در ایران)، انقلاب مردمی سال ۱۹۷۹ را سرقت کرد، سران (این رژیم) با سوءاستفاده از اسلام، یک جنگ تقریباً مداوم را علیه مردم خودشان به‌راه انداخته‌اند؛ نتیجه آن اعدام‌ها در ملاء عام، شکنجه و قتل عام بوده است».
این نمایندة پارلمان انگلستان سپس به گزارش عفو بین‌الملل دربارة اعدام جمعی دست کم ۱۳ هزار نفر توسط رژیم اسد در زندانی در شمال دمشق پرداخته، و اضافه می‌کند: «اظهارات نجات‌یافتگان، برای کسانی که از اقدامات سپاه پاسداران (رژیم) ایران در زندان اوین خبر دارند، آشناست. تنها در مدت کوتاهی در سال ۱۹۸۸، (رژیم) ایران، در یک پاکسازی، با حکم خمینی، که بسیاری از سران کنونی (این حکومت) در آن نقش داشتند، بیش از ۳۰۰۰۰ نفر را اعدام کرد که تعدادی از آنها نوجوان بودند. این عملکرد یک دیکتاتوری مذهبی خونخوار است که سرکوب و وحشی‌گری، یک شیوه کار معمول آن است و قصد دارد آنرا به کشورهای همسایة خود نیز صادر کند».
استیو مک‌کیب در ادامة مقالة خود در دیلی کالر تصریح می‌کند که هر کس خواهان مشاهدة پیشرفت واقعی در منطقه است، باید خواستار پشتیبانی... از برنامه دموکراتیکی بشود که توسط مقاومت ایران و رهبر آن مریم رجوی ارائه شده است. «این افراد خواستار این هستند که استدلال‌های دموکراتیکشان شنیده شود و در پی افشای واقعیت‌های موجود (در حکومت) آخوندها هستند».
وی در پایان این مقاله تأکید کرده است که ما (باید) از خواسته‌های دموکراتیک مردم ایران و حق آنها برای مقاومت علیه دیکتاتوری مذهبی حمایت کنیم.