معاون آخوند روحانی در تازه‌ترین سخنان، ضمن برشمردن این بحران‌ها گفت: «کشور با ٧ ابر بحران بزرگ مواجه است - کسر بودجه ۳۰ درصدی، بیکاری، ناتوانی صندوق بازنشستگی، بحران آب و محیط‌زیست، ضعف تولید ثروت، دولت ضعیف، رانت و فساد، سقوط تولید ناخالص ملی».
به یقین اعتراف به این واقعیات را نباید به حساب نمایش انتخابات و رأی کشی باندهای حکومتی بر سر خوان یغمایی بنام «پست ریاست جمهوری» گذاشت، بلکه این بیان ناشی از استیصال و شدت و حدت بحران‌هایی است که اکنون نه در زمینه داخلی، بلکه حتی در سطح منطقه‌ای بین‌المللی دیکتاتوری ولی‌فقیه را احاطه کرده است. سخن از بحران‌های فزاینده‌ای است که دیگر هیچ متولی و کارگزار حکومتی توان پنهان نمودن آن‌ها را ندارد.
ابعاد وخامت و گسسته شدن شیرازه‌ها و زیربناهای کشور اکنون به حدی است که این کارگزار حکومتی در ادامه می‌افزاید: «در بحث بودجه، الآن معادل ۳۰ درصد بودجه، کسری داریم که اوراق گران قیمت منتشر می‌کنیم و حقوق می‌دهیم».
ترجمان این جملات همان سیاست فروش اوراق قرضه و اخاذی دولت آخوندی از مردم برای تأمین کسری بودجه و هزینه‌های سرسام‌آور حکومت در زمینه‌هایی مانند اتمی، موشکی، تروریسم و صدور بنیادگرایی می‌باشد؛ زیرا اکنون مردم میهن امان و به‌ویژه اقشار ضربه‌پذیر با گوشت و پوست و استخوان‌های خود، نبود بودجه برای تأمین معیشت، تحصیل، شغل، تولید و یا خدمات درمانی و شهری را لمس می‌کنند.
وی در ادامه می‌افزاید: «امسال ۳۰۰ هزار میلیارد تومان بودجه کشور بوده که از این میزان ۱۰۰ هزار میلیارد تومان مربوط به مالیات، ۱۰۰ هزار میلیارد تومان مربوط به نفت و ۱۰۰ هزار میلیارد تومان مربوط به کسری بودجه است که برای تأمین آن، ملک، سهام و اوراق می‌فروشیم».! (سایت حکومتی عصر ایران ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶)
در این رابطه باید به سیاست مخرب باند دولتی رژیم اشاره نمود که با راه‌اندازی شبکه‌های اخاذی و فروش اوراق و سهام، مانند سهام عدالت، دست به کسب‌وکار زده و بدین‌سان به منابع هنگفت و بی‌سر صدا دست می‌یابد. در این رابطه دولت روحانی تا دو ماه قبل از اجرای طرح فروش سهام عدالت که از سال ۱۳۸۵ در بایگانی حکومتی در حال خاک خوردن بود، ممانعت می‌کرد ولی به ناگهان در آستانه نمایش انتخابات از «سامانه سهام عدالت رونمایی» کرد و پس رونمایی نیز بلافاصله اعلام کرد» سود سهام عدالت نیمه دوم سال ۹۶ پرداخت خواهد شد»!!
به موازات این واقعیات، حسین مرعشی در ادامه به ابعاد وخیم بیکاری و چشم‌انداز تیره‌وتار بازار کار اشاره نمود و اضافه کرد: «سالانه یک‌میلیون و ۲۰۰ هزار نفر بیکار به جمعیت ۵ میلیون نفر بیکار رسوب کرده اضافه می‌شود و این در حالی است که اقتصاد ایران ظرفیتش در اوج ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار [ایجاد] شغل است و از امروز تا ۱۰ سال آینده نیز اگر اقتصاد را خوب اداره کنیم بحران اشتغال داریم».
