سازمان همکاری شانگهای - دست رد ۹ باره بر سینه رژیم آخوندی

درحالی‌که دیکتاتوری خامنه‌ای تلاش زیادی برای ورد و عضویت دائم در سازمان همکاری شانگهای به خرج داده است، اما بنابراخبار منتشره، عضویت دائم رژیم در این سازمان جهانی یکبار دیگر با شکست روبرو گردید.

سازمان همکاری شانگهای در اصل سازمانی میان‌دولتی است که با هدف همکاری‌های چندجانبه در زمینه‌های «امنیتی، اقتصادی و فرهنگی» تشکیل شده‌ است.

این سازمان برای نخستین بار در سال ۲۰۰۱ توسط ۵ کشور چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان پایه‌گذاری گردید.
عدم قبول عضویت دائم رژیم آخوندی در این سازمان اکنون قریب به ۹ سال است که به موضوع و دغدغه فکری حاکمیت تبدیل شده در حالی است که سال گذشته نیز پس از گذشت هشت سال از تلاش‌های مکرر دیپلماسی خامنه‌ای برای عضویت دائم در سازمان همکاری شانگهای، سران کشورهای عضو این سازمان بازهم با درخواست دیکتاتوری آخوندی مخالفت کرده و موضوع را به اجلاس امسال موکول نمودند.

در رابطه با اجلاس امسال که جواد ظریف، وزیر خارجه دیکتاتوری ولی‌فقیه برای شرکت در آن به آستانه در قزاقستان سفر کرده است، سخنگوی وزارت خارجه حکومت در پاسخ به این سؤال که آیا عضویت ایران در سازمان شانگهای در دستور کار اجلاس آستانه قرار دارد یا خیر؟ گفت: «ما همچنان عضو ناظر این سازمان هستیم، هرچند که درخواست ما برای عضویت دائم در سازمان شانگهای به آنها ارائه شده». (خبرگزاری حکومتی مهر ۱۸ خرداد ۱۳۹۶)

ترجمان این جملات به معنای دست رد مجدد سازمان همکاری شانگهای بر سینه خامنه‌ای است. این کارگزار حکومتی در ادامه ضمن اعتراف به این واقعیت اضافه می‌کند: «عضویت دائم ایران در سازمان شانگهای هنوز در دستور کار این سازمان قرار نگرفته و در اجلاس فعلی آستانه موردبررسی قرار نمی‌گیرد».

برخلاف تمامی ادعاهای رژیم، موضوع مشارکت و حضور دیکتاتوری سرکوبگر خامنه‌ای در سازمان همکاری شانگهای صرفاً از زاویه اقتصادی نیست، بلکه بیشتر موضوعاتی مانند «امنیت» و یا «نظامی» برای رژیمی که به‌شدت زیر ضربات منطقه‌ای و بین‌المللی قرار دارد، به‌یقین از الویت برخوردار می‌باشند. بدین‌سان حکومت ولی‌فقیه تلاش دارد تا با ورود به این سازمان، در عمل سدی دفاعی به دور خود کشیده و به در نهایت کشورهای عضو را نیز وارد ماجراجویی‌های تروریستی و یا صدور بنیادگرایی رژیم نماید.
همچنین در زمینه اقتصادی تنها نظام آخوندی می‌تواند بر دوپایه تکیه نماید. نخست ورود به بازاری بنام «جاده ابریشم» و دیگر وجود «صندوق اعتباری» که از سوی این سازمان برای توسعه کشورهای عضو تعبیه شده است.

براین منطق تلاش نظام آخوندی براین است تا از این طریق به درآمدهای میلیاردی برای ادامه بلوا، جنگ و هزینه‌های سنگین نظامی حکومت در سوریه، یمن، عراق و یا کمک به جریان‌های بنیادگرا برسد، امری که به‌یقین بر هیچ‌کدام از اعضاء این سازمان فرا منطقه‌ای پوشیده نیست.