«دنیا به دست کسانی که کارهای اهریمنی انجام می دهندنابود نخواهد شد، بلکه توسط کسانی رو به نابودی خواهد رفت که افرادی را که مرتکب اعمال اهریمنی می شوند؛ می بینند و اقدامی نمی کنند»*

بر روی ما نگاه خدا خنده میزند
هر چند ره به ساحل لطفش نبرده ایم
زیرا چو زاهدان سیه کار خرقه پوش
پنهان ز دیدگان خدا می نخورده ایم

"اگر اعدام شدم، همه بدانند در قرن بیست ‌و یکم، با این همه سازوکارهای حقوق بشری و سازمان ملل و شورای امنیت و غیره، یک انسان بی‌گناه در حالیکه با تمام توانش تلاش کرد و جنگید اعدام شده است".

وقتی در سهمناکترین لحظه‌‌‌های همه سالهای مرگ‌آفرینی و توحش گرگ هار عمامه‌دار، شام شوم مرگبار هزارباره دیوانه‌وار سایه پهن میکند و جسم و جان آدمی یکجا از بهت اینهمه جنون خون‌آشامی، از رنج و التهاب میسوزد و جلاد در چنگت نیست تا او را در برابر مادر ”نوید“ به‌زانو فرواندازی و”۲۷“ هزار بار نفرین‌کنان بر هیولای عمامه‌دار خونخوار فریاد زنی: ننگت باد و به-عمد بپرسی چرا...؟ که سؤال اگرچه از تنفر و خشم اما از اصل نارواست زیرا که پاسخ روشن جز وحشت بی‌حساب عجوزه‌ی دستار بر سر ولایت و رم‌کرده از ترس سرنگونی نیست که بهتر از دست‌آموزان میداند با شهادت هر ”نوید“ نه تنها نوید مرگ و نیستی جسمی او سریعتر خواهد بود بلکه تمامیت دستگاه جباریت و جنون دینی‌اش نیز یکسر و برای ابد به‌درک اسفل روانه خواهد شد. برای همین هم هست که عجوزه‌ی عمامه‌پیچ با دجالیت و رجالیت از نوع ولایت هم برای گریز از وحشت و هراس گریبانگیر خویش و هم تسکین ترس و تردید گله‌های وحوش افساربریده و البته ارعاب و سرکوب افزوده‌ی مردم، هرچه بیشتر و پی در پی جنایات جنون‌آمیز را ادامه داده و اخیراً نیز بی‌اعتنا به انبوه خواست‌های جهانی و بعضی سردمداران جهان، قهرمان جوان ورزشی کشور را جبونانه به‌شهادت رساند.

خامنه ای جنایتکار سرانجام یکی دیگر از فرزندان ایران را به جوخه های اعدام سپرد.