«دیدی که خون ناحق پروانه شمع را/

چندان امان نداد که شب را سحر کند؟» (سعدی)

خشم و تنفر مردم علیه دیکتاتوری ولی فقیه یکبار دیگر با خیزش دانشجویان و فرهیختگان کشور شعله ور گردید.

  

به راستی این «سرباز صفر ولایت» که بدون کمترین تحصیلات نظامی و حتی عادی به عالیترین منصاب نظامی در حکومت ویرانگر و ضدایرانی ولایت صعود کرد، چه کسی بود و مرگ او چگونه افشاگر و محک شناسایی مرزهای خونین بین آزادیخواهان و ایراندوستان با وطنفروشانی که با این حکومت جبّار، همدست و هم سرنوشت میباشند، شده است؟

چهل سال است که همواره در این فکرم که چگونه یک مارکسیست واقعی می‌تواند معنا و مفهوم دیدگاه بین‌الملل خود را با بین‌الملل بنیادگرای اسلامی آخوندی، تاق بزند یا مشابه بپندارد و از آن دفاع کند؛ تنها به دلیل علیه آمریکا بودن؟ که تازه این هم برخاسته از سیاست استالینیستی ست که مصالح بین الملل فوق مصالح ملی ملت هاست!.

مرگ قاسم سلیمانی ضربه جبران ناپذیری را به پیکر فرتوت و پوسیده ولی فقیه و کل نظام وارد کرده است.