کسی که حقیقت را نمی‌داند بی‌شعور است. اما آن که حقیقت را می‌داند و انکار می‌کند تبهکار است (برتولت برشت)

گویند بدبختی هرگز به تنهائی سراغ کسی نمیآید بلکه بنوبت یکی پس از دیگری شیفت عوض میکنند، مثل جبهه جنگ است وقتی در جبهه‌ای پیروز میشوی با خودش روحیه و امکانات و نیرو ....بهمراه دارد. بر عکس هم صادق است وای به روزیکه شکستی در یک جبهه رخ دهد آنوقت شکست های تسلسلی تا شکست کامل چنانچه تدبیری بموقع حاصل نشود ادامه خواهد یافت.

کشتار ناجوانمردانه و ضدانسانی بیش از سی هزار زندانی مجاهد و مبارز در سال ۶۷ که به یقین یکی از برگ‌های سیاه تاریخ حقوق بشر در میهن‌امان می‌باشد، اکنون در راستای جنبش دادخواهی به موضوعی فراملی تبدیل شده است.

صحنه سیاسی و اجتماعی ایران بعد از گذار از ۴۰ سال استبداد لجام گسیخته دینی و علی‌الخصوص قیام های ۹۶ و ۹۸ به یک نقطه غیرقابل بازگشتی رسیده که بدون اغراق روند فروپاشی رژیم را در تقدیر خود دارد.

در ورودی سالن ورزشگاه سرپوشیده دانشگاه اصفهان در سال ۱۳۵۸ و در شرایطی که خیلی جاها صحبت از انقلاب و اسلام و امام بود، تابلویی با این بیت شعر در کنار تصویر جهان پهلوان تختی به چشم میخورد: «شیر همان شیر بُوَد گرچه به زنجیر بُوَد»