ـ نادر میرزا (زادۀ ۱۲۴۲ ـ درگذشتۀ ۱۳۰۳ قمری)، از نویسندگان و تاریخنگاران نامدار دورۀ قاجار، در کتاب «تاریخ و جغرافی دارالسلطنۀ تبریز»، دربارۀ جنجالی که «معجزۀ گاو» در آغاز پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار و در دورۀ صدارت امیرکبیر به وجود آورده بود، چنین می نویسد:
«یکی از نکته هایی که مرا به شعر بهار نزدیک کرد، جاذبۀ سخن بلند خراسانی اوست؛ عجز و لابه در گفتارش دیده نمی‌شود، در میدان سخن دلیر می‌تازد، هنگام گرفتاریهای سیاسی و حبس و تبعید گریه و زاری نمی‌کند، گویی از فراز کوههای سرکشیدۀ خراسان سخن می‌گوید. گلایه‌های نظمی بهار، گلایه های فردوسی و مسعود سعد و ناصرخسرو را به یاد من می‌آورد. در دورانی که ما نوجوانان مرعوب صُوَر شکوه اروپا و آمریکا بودیم.
