رژیم آخوندی ـ کودکان بی‌شناسنامه نسلی سوخته

به یقین یکی از تبعات بحران آسیبهای اجتماعی همان رشد پدیده ای به‌نام «کودکان بی شناسنامه» در رژیم فاسد آخوندی است.

ابعاد این بحران که بنا بر داده‌های دستکاری شده از سوی حکومت اکنون به مرز چهارصد هزار نفر رسیده است، در منطق خود دیگر امکان بازگشت به شرائط قبل از شروع این بحران را نمی دهد.
ورود این حجم عظیم از انسانهای «بی هویت» به جامعه که از تمامی حق و حقوق اجتماعی، مدنی، سیاسی، فرهنگی محروم می باشند، در منطق مخرب خود نه تنها به چرخه آسیبهای اجتماعی ضریب زده، بلکه فراتر از آن موضوعی به‌نام تبعیض علیه شهروندان کشور را نهادینه کرده است.
سخن از نسلی سوخته است که به دلیل سیاستهای تبعیض آمیز حکومت، بدلیل رفتارهای قرون وسطایی و ضدانسانی و به‌دلیل وجود قوانین ارتجاعی و قرون وسطایی از سوی آخوندهای حاکم، «بی‌شناسنامه‌ها» را عامداُ به حاشیه جامعه رانده است.
سخن از طیف بزرگی از آحاد جامعه است که بر این اساس از حقوق اولیه‌ای مانند «ورود به چرخه تحصیل بازمانده اند و یا از حقوقی مانند ازدواج، ارث، اشتغال، دریافت گواهینامه، حق کار، بیمه های درمانی، حق رای و یا کاندید شدن برای پروسه های اجتماعی و سیاسی » محروم گردیده‌اند.
یک نماینده مجلس حکومتی در پاسخ به این سوال که “آیا تاکید قانون بر انتقال تابعیت صرفا از طریق خون مادر نوعی تبعیض علیه زنان ایرانی محسوب نمی‌شود» عمق تفکر ارتجاعی رژیم ولایت را این‌گونه به تصویر می کشد: «در این قضیه باید فقها ورود پیدا کنند. ما در ایران تابعیت را به خون یعنی پدر می دهیم و به خاک که سمت مادر است تابعیت نمی دهیم».
ترجمان این جملات همان اعتراف به اعمال سیاستی بنام «پدرسالاری» در رژیم آخوندی است که رژیم تلاش می‌کند تا با مخفی کردن آمار و ارقام واقعی از کودکان بی‌شناسنامه، این حجم عظیم از انسانهای «بی هویت» را تنها به ورود غیرقانونی اتباع خارجی و یا فرزندان معتادین معطوف نماید.
همچنین این جملات به معنای وجود قوانین ضدانسانی از سوی رژیم آخوندی برای حل و فصل یک فاجعه بزرگ اجتماعی و انسانی است، زیرا بنا بر داده‌های حکومتی به‌کرات شورای نگهبان ارتجاع از تصویب هر لایحه قانونی برای خروج این کودکان از بحران زندگی و معیشتی، جلوگیری و آنها را «وتو» کرده است.
به موازات این واقعیات یک گزارش حکومتی به نقل از مشاهدات یک کارگزار رژیم از مراکز حاشیه‌ای و زاغه‌نشینها در تهران، می‌گوید: «یکی از معضلات افراد ساکن دراین مناطق بی‌هویتی است، یعنی هیچ سند و مدرک هویتی برای آنها وجود ندارد؛ به طوری که یا مادر ایرانی و پدرخارجی داشته یا اینکه کودکان بی‌هویت دارای پدر نامشخص و مجهول الهویه هستند، متاسفانه مسئولان به اشتباه حاضر نیستند که به رغم تمام تلاشها در مجلس به افراد بی هویت شناسنامه ارایه دهند». ( سایت حکومتی خانه ملت ۱ اسفند ۱۳۹۷)