در این رابطه دیکتاتوری ولی‌فقیه تنها دو روز مانده به برگزاری نشست حکام، دیگربار از مدیرکل آژانس خواستار سفر به تهران باهدف جلوگیری از صدور قطعنامه و رفتن پرونده اتمی به شورای امنیت شده است.
بر اساس داده‌های حکومتی رافائل گروسی قرار است تا روز دوشنبه به ایران سفر کرده و با پاسدار باقری کنی و امیرعبداللهیان بر سر موضوعات مورد مناقشه دیدار و گفتگو نماید.
به‌یقین خروجی حاصل از این دیدارها و درصورتی‌که رژیم آخوندی همچنان از شفافیت بر سر مسائل کلیدی طفره برود، در سرنوشت پرونده اتمی ولی‌فقیه تأثیرات مستقیمی خواهد داشت.
بسیاری از کارشناسان مسائل ایران براین باور هستند که این آخرین شانس برای دیکتاتوری ولی‌فقیه جهت خاتمه دادن به بازی تکراری و خسته‌کننده «موش و گربه» است. علائم و نشانه‌های این واقعیت را مواضع اخیر ایالات‌متحده و همچنین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به بیرون ساطع کرده‌اند.
براین اساس و درصورتی‌که آژانس امکان راستی آزمایی برای پروژه‌های اتمی رژیم را نداشته و آن را مکتوب ننماید، منطقاً مذاکرات وین نیز به بن‌بست دیگری راه خواهند برد.
برای نمونه مدیرکل آژانس در تازه‌ترین گزارش خود به شورای امنیت ملل متحد به‌صراحت بر این نکته تأکید کرده است که «مسائل حل ناشده مربوط به وجود ذرات اورانیوم متعدد ساخته دست انسان در سه مکان در ایران که به آژانس اعلام نشده و مسائل مربوط به مکان اعلام نشده دیگری در رابطه با اورانیوم طبیعی به شکل یک دیسک فلزی هنوز وجود دارد». (سایت مجاهدین خلق به‌نقل از سایت سازمان ملل متحد ۲۷آبان ۱۴۰۰)
همچنین باید به دیگر تخلفات رژیم آخوندی نیز اشاره نمود تا پازل بحران برای طرفین روشن‌تر گردد. برای نمونه راه‌اندازی آبشار سانتریفیوژهای آی.آر.6 و 8, افزایش شدید ذخایر اورانیوم غنی‌شده ۳ و نیم‌ درصدی با حجم تقریبی سه تن، ۲۰درصدی با حجم «۱۱۸ کیلوگرم» و یا ۶۰درصدی که بنابر داده‌های گروسی به سقف ۱۷ و ۷دهم کیلوگرم رسیده است.
در این راستا نیز پیش‌تر روزنامه آمریکایی وال‌استریت ژورنال به نقل از منابع اطلاعاتی در غرب خبر داده بود که «تهران فعالیت‌های سانتریفوژهای پیشرفته و جدید در سایت کرج را از سر گرفته است».
سایت کرج نیز همان مکان مورد مناقشه با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است که دیکتاتوری ولی‌فقیه طی ماه‌های اخیر از ادامه فعالیت دوربین‌های بین‌المللی و دادن اطلاعات در خصوص فعالیت‌های این مکان طفره رفته است.
در یک نگاه اجمالی می‌توان به‌یقین اذعان نمود که رژیم آخوندی از ضعف طرف‌های مقابل برای پیشبرد مقاصد اتمی خود و به‌ویژه دستیابی به سلاح اتمی سوءاستفاده می‌کند. این جملات به معنای آن است که استراتژی «دیپلماسی حداکثری» اکنون به‌مانند پنیر «سوئیسی» در حال سوراخ‌سوراخ شدن است، به‌طوری‌که بسیاری از کشورهای درگیر، دیگر به کارایی آن برای جلوگیری از اتمی شدن رژیم آخوندی امیدی ندارند.