میراث ماندلا در مقاومت ایران زنده است

روز سه شنبه جامعه جهانی روز بین المللی حقوق بشر را به رسمیت شناخت و حقایق اساسی که در اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده را باز تایید نمودند.

پس از مدت کوتاهی، رهبران جهان در سوگ از دست رفتن پرزیدنت سابق آفریقای جنوبی نلسون ماندلا و در بزرگداشت زندگی او در خانه اجدادی او در کیپ شرقی گرد هم آمدند.
او وجود کانون غیرقابل بخشش مسائل حقوق بشر و شهامت اخلاقی که سخن از حقیقت در قدرت میکند این یک هفته مشکل برای حاکمان ستمگر جهان خواهد بود.
هیچ کجا این مورد بیش از تهران نیست جایی که آخوندها در آن معادل مدرن خشونت دوران آپارتاید آفریقای جنوبی  و سیاست کنار زدن را ترویج میکنند.
از زمانی که  توافق موقت هسته ای در ژنو بهدست آمد، مدافعان رژیم در واشینگتن و کسانی که به آنان [پول] پرداخت شده با مشغولیت زیاد مشغول چرخاندن داستانهای میانه روی و اصلاحاتی بوده اند که شواهد موجود را در هم میریزد.
این موارد را در نظر بگیرید: مردم ایران به طور مستمر در میان کسانی که دارای کمترین آزادی حقوق مدنی و سیاسی هستن در رتبه بندی شده اند. نمره مرکب از داده های فساد به لحاظ شفافیت بخش عمومی این کشور را در قعر جدول قرار میدهد. شاخص های آزادی اقتصادی ایران را در میان کشورهایی که به طور اقتصادی کمترین آزادی را دارند قرار میدهد.
یک دیدبان جلودار حقوق بشر، عفو بین المللی، داده های [اطلاعات] آزار دهنده ای را در مستند نمودن تبعیض علیه اقلیتهای قومی، نقض حقوق بشر، بازداشتهای خودسرانه و غیرقانونی، شکنجه و اعدام ارائه داده است.
یک تاریخچه ۳۴ساله خشونت همچنین رهبران این رژیم از جمله پرزیدنت حسن روحانی را در میان یک گروه منتخب از دیکتاتورهای مدرن و کشور حامی تروریسم قرار میدهد.
بنابراین آیا جای تعجب دارد که به مماشات آمریکا بر سر مسئله هسته ای از طریق منشور توافق مونیخ نگاه میشود؟
کنگره بایستی از رویداد متمرکز این هفته استفاده کند تا به کاخ سفید برای تاکید مجدد بر تعهد ایالات متحده به آزادی و حمایت از حقوق بشر فشار آورد و با برجسته کردن شرایط آپارتاید-گونه در ایران به دولت فشار آورد تا توضیح دهد که چرا ایالات متحده بایستی با خدشه دار نمودن اصول یک معامله با تهران درباره "حق" غنی سازی اورانیوم انجام دهد.
سیاست گذاران نگران آن هستند که مقامات آمریکایی قربانی توهم اصلاحات شده اند و از طریق یک معامله ساده لوحانه داستان آیت ا... ها را تقویت کرده اما میتوانند آنچه که مبلغان رژیم ترین از آن بیشترین ترس را دارند انجام دهند یعنی افزایش موشکافی و بررسی سیاست های داخلی ایران و به ویژه  رفتار با اپوزیسیون اصلی ایران - شورای ملی مقاومت ایران.
شورای ملی مقاومت ایران یک ائتلاف گروههای دمکراتیک اپوزیسیون از جمله سازمان مجاهدین خلق ایران است که در ارائه اطلاعات درباره فعالیتهای هسته ای رژیم ایران نقش اساسی داشته است. افشاگری های آنان عامل راه اندازی آخرین دور از بازرسی های آژانس بین المللی انرژی اتمی و ساختار حرکت جهانی برای تحریم بوده است.
اما امروز حدود ۳۰۰۰نفر از مخالفان ایرانی در ارتباط با شورای ملی مقاومت ایران تحت بازداشت در یک کمپ پناهندگی در بغداد هستند که به طور طعنه آمیزی کمپ لیبرتی [آزادی] خوانده میشود.
نیروهای امنیتی عراق که به دستور تهران عمل میکنند درگیر تلاشهای سیستماتیک برای شکستن پشت نگران کننده ترین مخالفان رژیم هستند.
قتل عام ۱ سپتامبر منجر به کشتار اعدام گونه ۵۲نفر و گرفتن هفت گروگان از جمله شش زن شد. هیچ کدام از آنها بازگردانده نشده اند و محل نگاهداری آنها تایید نشده است. عفو بین الملل گزارش کرده است که این افراد به عنوان گروگان در عراق نگاه داشته میشوند و در خطر استرداد به ایران هستند.
در طی یک دیدار نخست وزیر عراق نوری مالکی کاخ سفید برغم فشار کنگره این موضوع را نادیده گرفت اگر چه این تهاجم یک نقض آشکار توافق امضا شده توسط دولت عراق، آمریکا و سازمان ملل در ۱۷ اوت ۲۰۱۲ بود. اینکه این مخالفان این توافق را امضا کردند که به آنها حفاظت تحت کنوانسیون چهارم ژنو ارائه میدهد به نظر میرسد که با اهمیت بود.
از زمان حمله تا کنون، صدها نفر از مخالفان ایرانی برای بیش از سه ماه در اعتصاب غذا به سر میبرند تا از به فراموشی سپرده شدن خواست آنها توسط جهان ممانعت کنند. اگرچه این تاکتیک برای آمریکاییان ناشناخته است، ماندلا، گاندی، کینگ از اعتصاب غذا با تاثیر عظیمی برای ایجاد آگاهی از بی عدالتی و ترویج تغییرات اجتماعی استفاده کردند.
با ارج نهادن به این افراد در مقاومت ایران - که مخالفت اصولی، اعتراض مسالمت آمیز، و تعهد به آرمان های دموکراتیک در تضاد کامل با حکومت استبدادی رژیم ایران است - مقامات ایالات متحده خود را در طرف درست تاریخ قرار خواهند داد.

نوشته دکتر ایوان ساشا شیهان
بلاگ هیل – نشریه کنگره – 22 آذر 1392 – 13 دسامبر 2013