یک روزنامه حکومتی با اعتراف به این وضعیت به نقل از یک هموطن که در روستایی در ۱۰۰ کیلومتری چاه‌بهار زندگی می‌کند، نوشت: «بیایید داخل کپر را ببینید. هیچ چیز نداریم. شب‌ها عقرب داخل کپر می‌آید. مار هم می‌آید. آن‌قدر گرم است که اصلاً نمی‌شود خوابید. زمین را نگاه کنید! یک روفرشی سالم نداریم. بالش نداریم که سرمان را رویش بگذاریم. از همان وقتی که سرمان را روی زمین می‌گذاریم، مورچه‌ها صورت و تن‌مان را گاز می‌گیرند. بچه‌هایم گریه می‌کنند و می‌بینم صورت‌شان سرخ شده. بچه‌هایم یک دمپایی سالم به پایشان نیست».
