به دنبال اظهارات آخوند صادق لاریجانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام ولایت فقیه که گفت رژیم به هیچ وجه شروط تحقیرآمیز اینستکس را نخواهد پذیرفت، کشمکش و ابراز نگرانی در درون نظام باز هم بالاتر بالا گرفته است.
روزنامه ایران ارگان دولت روحانی در روز ۱۶بهمن در پاسخ به مخالفان اینستکس نوشت: «گوش جامعه از اظهارنظرهای شعاری و کلی‌گویی‌ها پر شده و حالا مواضع معطوف به برجام و اینستکس باید ناظر به آینده و پاسخ به چند سؤال صریح و روشن باشد». این روزنامه در ادامه سوالهایی را مطرح کرده که بن‌بست نظام و سکوت و بی راه حلی خلیفه ارتجاع در آن برجسته شده. ایران نوشته است:«مهمترین سؤال اما آن است که در مواجهه با آنچه بدعهدی امریکا و تعلل اروپا خوانده می‌شود چه باید کرد؟». و افزوده «سؤال دیگر آنکه تصمیم‌گیری در این باره بر عهده کیست و چه نهادی باید آن را اعلام کند؟ دولت، مجلس، شورای عالی امنیت ملی، هیأت نظارت بر برجام یا رهبر نظام ؟... و سؤال چهارم اینکه تبعات احتمالی و منفی خروج از برجام را چه کسی بر عهده می‌گیرد با به عبارت دیگر مسئولیت این تصمیم احتمالی و تبعات آن با چه کسی یا نهادی خواهد بود؟». (منبع روزنامه ایران – ۱۶بهمن).
فریدون مجلسی دیپلمات سابق همسو با باند روحانی هم با حمله به مخالفان اینستکس، مخالفت آنها را همسو با مخالفت با برجام توصیف کرد و نوشت این«یعنی بازگشت به شرایط سختی که کشور به ناحق و صرفاً به دلیل مخالفت برخی جریان‌ها با مذاکره و گفت‌وگو برای حل مشکلات بین‌المللی درگیر آن شده».
اما در باند خامنه‌ای ابراز نگرانی از پیامدهای پذیرش اینستکس ادامه دارد.
در روز۱۶بهمن، محمد حسین قربانی نایب رییس کمیسیون بهداشت مجلس ارتجاع به وضعیت فلج و لاعلاجی نظام اذعان کرد و گفت: «یک زیرکی هوشمندانه‌ای در این سازوکار گنجانده شده، به این صورت که اجرای آن را منوط به پیوستن ایران به FATF کرده که فضای خطرناکی را ایجاد کرده است... با توجه به این سازوکاری که اروپا پیشنهاد داده است شاید در آینده اگر پیشنهادهایی ارائه شود مبنی بر اینکه به شورای امنیت برگردد با این عدم شفافیتی که اروپا دارد، فردا از آمریکا هم حمایت میکند». (منبع خبرگزاری مجلس -۱۶بهمن).
همین نگرانی را حنیف غفاری،تحلیل‌گر باند خامنه‌ای به زبان دیگری ابراز کرد و گفت:”مقامات اروپایی با گره زدن بند‌های این کانال مالی با موضوعاتی نظیر توان موشکی، توان منطقه‌ای و همچنین FATF، نشان دادند که به این سازوکار به عنوان یک متغیر مستقل حقوقی نگاه نمی‌کنند، بلکه آن را به عنوان اهرم فشاری مضاعف در دست دارند تا از طریق آن خواسته‌های خود را تحمیل کنند» (باشگاه خبرنگاران جوان ۱۶بهمن).
ابوالفضل ظهره وند دیپلمات پیشین رژیم هم مایوسانه گفت: «یک دفتر یا واحد مالی را درست کرده‌اند که همه اعضایش بازنشسته‌اند. سرمایه این شرکت خصوصی هم سه هزار یورو به ثبت رسیده است. کاری هم که می‌کنند در حوزه کالاهای غیرتحریمی است» وی افزود: «.INSTEX شرکتی است که عناصر بازنشسته و غیررسمی دولتی در آن کار می‌کنند؛ بنابر این ممکن است مثل خیلی از شرکت‌های خصوصی ورشکسته یا تعطیل شود. همچنین موگرینی و برخی مقامات اروپایی فعال در حوزه برجام تاچند ماه آینده دیگر در مسئولیت نخواهند بود. با عمل به این مدل، دیگر یک هویت مستقل در منطقه و نظام تجارت بین‌الملل نداریم و روسیه و چین که بازیگر جدی در برابر آمریکا و غرب هستند، ما را به عنوان مهره دست سوم هم حساب نخواهند کرد چون رشته کارمان دست یک دفتر دست چندم به نام INSTEX می‌افتد که درون آن اراده‌ای وجود ندارد».
