در شرایطی که حلقه تحریم‌ها برگردن رژیم هر چه تنگ تر می شود، و تنها امید رژیم برای دور زدن تحریم‌ها به اینستکس یا همان بسته اروپا وابسته است، و اجرایی شدن اینستکس هم مشروط به پذیرش لوایح FATF از طرف رژیم شده است، رسانه های حکومتی نوشتند برایان هوک مسئول ایران در وزارت خارجه آمریکا ضمن تاکید بر تشدید اقدامات آمریکا برای جلوگیری از فعالیتهای مالی رژیم گفت: «متحدان اروپایی ما بعد از اقدام نافرجام بمب‌گذاری و ترور در پاریس و دانمارک، علیه رژیم ایران اقدام کردند». در این حال در درون رژیم حتی متولیان رابطه با اروپا و برجام اروپایی هم در حالی که از اروپا اظهار ناامیدی می‌کنند، اما هنوز هم آن را تنها راه نجات محتمل می‌دانند.
ظریف وزیر خارجه حسن روحانی در یکسالگی خروج آمریکا از برجام از بی سرانجامی بسته اروپایی آه و ناله کرده و نوشته است:«با گذشت یک سال از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای، اروپایی‌ها نه تنها نتوانسته‌اند به وعده راه‌اندازی کانال مالی عمل کنند، بلکه تلاش می‌کنند رضایت «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا را جلب کنند». به رغم اظهار ناامیدی ظریف از اروپا، برای برخوردار شدن از بسته اروپایی از طریق پذیرفتن لوایح FATF کشمکش در رژیم بالا گرفته است.
مهدی پازوکی با بیان اینکه «مجمع تشخیص باید در قبال اینگونه تصمیمات پاسخگو باشد و هزینه آن را بپذیرد» گفت:«در صورت عدم تصویب آن با سایر کشورها نیز مشکل بوجود می آید. مسئولیت آن بر عهده مجمع تشخیص است و این مجمع نباید تافته جدا بافته باشد. همانطور که امروز باید حمله کنندگان به سفارت بریتانیا و عربستان پاسخگوی شرایطی که ایجاد کردند، باشند».
این کارشناس حکومتی در عین حال اذعان کرد: «البته تصویب FATF به معنای حل مشکلات اقتصادی نیست. مشکلات موجود مربوط به مدیریت و درایت ماست اما باید توجه داشت که با جهالت اقتصادی نمی‌توان این مشکلات را از میان برداشت».
کارگزار دیگر رژیم، سید رضی حاج آقا میری رئیس کمیسیون صادرات اتاق بازرگانی تهران هم گفت: «در سال ۹۸ بحث FATF را داریم که اگر تصویب نشود این فضاسازی‌های منفی بین‌المللی علیه ما بدتر خواهد شد». وی افزود:«آمریکا و دشمنان ما به بهانه‌های موشکی و حمایت از تروریسم به دنبال فلج کردن اقتصاد ما هستند و ما باید در این زمینه هوشیار باشیم و بهانه دست آنها ندهیم».
سایت حکومتی فرارو از باند روحانی هم نوشت «باید بپذیریم که دنیای پیش رو قواعد و اصولی دارد که بدون پذیرش آنها حضور در مجامع بین المللی و تجاری آن ممکن نیست. ما هر قدر هم که مذهبی باشیم با تکیه بر عقود اسلامی نمیتوانیم تجارت بین المللی انجام دهیم. قطعا قوانین و قواعد دنیای امروز، همه کشورها را به پذیرش و انجام تعهداتی که تمایل ندارند ملزم و مجبور میکند».
