یاس و ترس و سرخوردگی رژیم از سفر نخست وزیر ژاپن و پیامدهای آن

 

یاس و ترس و سرخوردگی رژیم از سفر نخست وزیر ژاپن و پیامدهای آن برای نظام بحران زده آخوندی

روزنامه سپاه پاسداران درباره سفر شینزو آبه می نویسد: در حالی که ژاپنی ها خود اذعان دارند برای میانجیگری نیامده اند اما برخی میخواهند به زور هم که شده آبه را میانجی معرفی کنند! رویکردی که نشان از خودفروختگی در برابر ترامپ و سیاستهای ضد انسانیاش دارد!.

کیهان خامنه ای هم نوشت: رسانه های حامی دولت (روحانی) میگویند «(آلمان و ژاپن) برای میانجیگری آمده اند. نگذاریم دست خالی برگردند». میانجیگری برای چه؟ برای مذاکره. مذاکره بر سر چه؟ آیا قرار است بر سر برد موشک های آمریکا مذاکره کنیم یا بر سر برد موشک های ایران؟... اگر معنای مذاکره این است که در برجام دیدیم، بله ما مخالفیم. مذاکره با آمریکا در شرایط و مختصات کنونی اگر حماقت نباشد قطعا خیانت است.

روزنامه حکومتی رسالت نیز نوشت: «ماس» و «آبه» که جای خود، بزرگتران آنها هم نه تنها منافع (نظام) هیچ موضوعیتی برایشان ندارد، بلکه منافع خود را در تضاد با منافع ما می بینند... گره زدن آب و نان و گوشت و محیط زیست و شغل جوانان به دستان غرب یا از سر غفلت است یا خیانت که البته نتیجه هر دوی آنها یکی است.

باند روحانی نیز غرق در یاس و سرخوردگی است:
روزنامه حکومتی آرمان: سفر آبه به تهران از سوی ترامپ، برای شکست طراحی شده. به عبارت صریحتر شکست آبه، پیروزی ترامپ است!.

روزنامه حکومتی جهان صنعت: بعید است که این دیدار همانند دیدار وزیر خارجه آلمان با مقامات جمهوری اسلامی نتیجه ای داشته باشد.حتی دیپلمات های ژاپنی نیز پیش از ورود نخست وزیرشان به تهران هشدار میدهند که در مورد دیدار آبه از ایران و آنچه به میانجیگری میان تهران- واشنگتن مشهور شده نباید توقع غیرواقعی و زیادی داشت.

مطهرنیا یک کارشناس باند روحانی: آمریکاییها تلاش میکنند با فرستادن مقامات دو کشور معتبر و مورد احترام جهانی، یعنی ژاپن و آلمان به تهران، تلاش خود برای برقراری مذاکره و گفتوگو را به جهانیان نشان دهند و از آنجا که از مواضع حکومت ایران درباره عدم پذیرش هرگونه مذاکره و میانجیگری در شرایط نابرابر را سنجیده اند، از این طرح می خواهند اجماع جهانی علیه جمهوری اسلامی ایجاد کنند.

روزنامه حکومتی همدلی: این که گمان شود یک معاهده، یک توافق و یک دیدار و پینگ پنگ مشابه کار هنری کسینجر و چین کمونیست پایان همه کدورت ها و آغاز فصل پسرخالگی است، بیش از حقیقت، به اوهام می ماند.