مرتضوی، رئیس کانون انجمن‌های صنایع غذایی رژیم-اعتماد آنلاین۵ خرداد ۹۹: «ما به عنوان کارفرما، سالانه ۳۰ درصد به حقوق کارگران اضافه می‌کنیم تا پایان سال بی‌نظمی مالی و الیگارشی مالی که وجود دارد، ۵۰ درصد از جیب کارگران ما برمی‌دارد. جاهایی را دیدم که پول آسانسورش به اندازه همه ثروت۳۰، ۴۰ کارگر است، اینها تبعیض و پول‌های دزدی است. این بغض از گلوی کارگر فرو نمی‌رود و منجر به انقلابات کارگری می‌شود این بغض اجتماعی که گلوی طبقات متوسط را گرفته، یکی از عوامل بازدارنده رونق در کشور است چون این بغض تبدیل به یک کینه اجتماعی می‌شود.
به یاد دارم روزی که انقلاب شد عده‌ای به خانه‌ها می‌ریختند و خانه‌ها را می‌گرفتند و در خانه‌ها و آپارتمان‌ها می‌نشستند و... می‌گفتند چه کسی گفته متعلق به آنهاست؟ من آن روز را می‌بینم و مثل روز برایم روشن است می بینم که این باستی هیلز را میریزند میگیرند یعنی من به عنوان کسی که جامعه را می‌شناسم و نگاه می‌کنم و می‌بینم که این بغض متراکم می‌شود. خدمات مالیات نمی‌دهد، حساب‌های بانکی بهره می‌گیرد و بدون زحمت مالیات نمی‌دهد، طلا می‌خرند ۲۵ هزار تا ۳۰ هزار می‌خرند مالیات نمی‌دهند، آپارتمان و مسکن می‌خرند مالیات نمی‌دهند، چه کسانی مالیات می‌دهند؟ کارگران. چه کسی مالیات می‌دهد؟ کارمندان. این اشرافیتی که در ایران می‌بینم، در هیچ جای دنیا نمی‌بینیم! خدایا شاهد باش در مقابل این دوربین شما گفتیم. این پارتی‌های شبانه‌ای که من دیدم در هیچ جای دنیا نمی‌بینیم.  
خود من در سال ۵۸ یک فرشته بودم، الان تبدیل به یک شیطان شدم...  
معلم فقیر! کارگر را شلاق می‌زنند که آمده می‌گوید حقوق مرا نمی‌دهند، کسی که حقوق کارگر را نمی‌دهد صاحب کاخ است! نمی‌شود مدام کارهای زشتی کنیم، بعد به مردم بگوییم تحمل کنید!  
امضاهای طلایی ناموس این مملکت را فروخته است. این فقر برای تقسیم ناعادلانه ثروت است.  
من وقتی از این خانه‌هایی که می‌بینیم رد می‌شوم...  کاخ شاه در مقابل چیزهایی که اینها می‌سازند صفر است.
در این مصاحبه شاهد باشید من گفتم، روزی فقرا این خانه‌ها را آتش می‌زنند».