چهارشنبه سوری یا جشن "سور" از گذشته های بسیار دور در ایران زمین مرسوم بوده است که جشنی فراگیر، ملی و مردمی است. از این سنت کهن، به نامهای "جشن نبرد علیه تاریکی"، " چهارشنبه آتشین" و... نیز نامبرده شده است. عنصر بنیادین آیین جشن چهارشنبه سوری، عنصر آتش است که سوزاننده پلیدی ها و پلشتی هاست.
در روزگاران قدیم، چند روز پیش از نوروز، مردمانی بودند که به شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایش های خیابانی و با خواندن سرودها و آوازهای شورانگیز به خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند.
آخوندهای ضد ایران و ایرانی از روز نخست حاکمیت ننگینشان بر اساس ماهیت ارتجاعی خویش با مراسم و سنتهای مردم ایران به مخالفت برخاستند. آنها بیهوده تلاش کردند چهارشنبه سوری را زاییده خرافات و توهمات نیاکان قلمداد نمایند. مذبوحانه کوشیدند با سوء‌استفاده از مذهب، اذهان توده‌های مردم را علیه این سنت برآشوبند. مراسم را ممنوع کردند و به دستگیری و ضرب و شتم انبوه مردم پرداختند. فیلمها و سریالها ساختند و خطرات و مضرات چهارشنبه سوری را برشمردند. طبیعی بود که سنت کهنسال و فراموش نشدنی هزاران ساله جشن نبرد علیه تاریکی، سرسخت تر و ماندگارتر از آن بود که با تشبثات آخوندهای تبهکار از میدان بدر رود.
به‌نظر می‌رسد چهارشنبه سوری امسال می‌تواند نقطه عطفی در تاریخ معاصر این سنت دیرپا باشد.
شقه و شکاف در رأس هرم رهبری به یمن رنج و شکنج قهرمانان در زنجیر و قیام آفرینان دیماه بیداد می‌کند.
انزوای منطقه ای و بین المللی ولی فقیه شاخ شکسته بیش از پیش هویداست.
اقتصاد مملکت در همه زمینه‌ها از هم پاشیده است. حنای حامیان مماشاتگر آخوندهای وطن فروش دیگر رنگ باخته است. کارگران، کشاورزان، دانشجویان، بازاریان، پرستاران، معلمان و سایر اقشار خلق در سراسر ایران بپاخاسته‌اند. مقاومت عادلانه و سترگ مردم ایران مصمم‌تر و منجسم‌تر از هر زمان حاضر به یراق است. جوانان قیام آفرین می‌توانند از این فرصت طلایی مدد گرفته و به اوباشان و قداره‌بندان رژیم امان ندهند. یکبار دیگر می‌توان و باید شعار «شاه سلطان ولایت، آتش جواب آتش» را در چهارشنبه سرخ و آتشین به میان توده های مردم برد.
نحوست و پلشتی آخوندهای ضد ایرانی را باید به شعله های سرکش آتش چهارشنبه سوری سپرد.