روزنامه اپونیون: کارنامهٔ روحانی بعد از سه سال

ترس از قیام مردم، مانند قیام بزرگ در پی انتخابات تقلبی سال ۱۳۸۸، باعث بیرون آمدن حسن روحانی از جعبهٔ ر‌ای گیری آخوندی شد که البته انتخاب اول علی خامنه ای نبود. در این سه سالی که روحانی بر مسند ریاست جمهوری آخوندی قرار گرفته است در ایران حداقل ۲۴۰۰ اعدام شده اند، رقمی که در ۲۵ سال اخیر در نظام ولایت فقیه بی سابقه می باشد. اگرچه ظاهراً محکومیتهای اعدام از سوی سیستم قضایی رژیم آدمخوار آخوندی صادر می شوند، اما رئیس جمهور آخوندی برآن مهر تائید زده و اعلام می دارد که این اعدامها: «اجرای حکم خدا و قوانین مجلسی است که به مردم تعلق دارد». کسانیکه با روانشناسی آخوندهای حاکم بر ایران آشنا باشند می دانند که اینها در پرروئی همتا ندارند. احمد شهید گزارشگر ویژهٔ سازمان ملل متحد در مورد حقوق بشر در ایران در این مورد بارها اعلام کرده است که در زمان ریاست جمهوری روحانی اوضاع حقوق بشر در ایران بسیار وخیم تر شده است. در رژیم ولایت فقیه دانشجویان را به خاطر شرکت در جشن و کارگران را به خاطر شرکت در اعتصاب به شلاق می کشند.

در زندانهای ایران کسانیکه به مسیحیت گرویده اند و روزنامه نگاران و افرادی از اقلیتهای مذهبی و قومی به سر می برند. بسیاری از زندانیان سیاسی در حالیکه با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می کنند در برابر بیداد رژیم بیرحم اعتصاب غذا می کنند. در ایران هر ساله بیش از ۶۰۰ هزار نفر دستگیر می شوند و چیزی بیش از ۲۲۰ هزار انسان در زندانها به سر می برند. علی مطهری” محافظه کار معتدل “معاون مجلس آخوندی و طرفدار آخوند” معتدل با آهستگی “روحانی، مذهب بهایی را، با توهین به افراد معتقد به این دین، از تولیدات استعمارگران برشمرده که به این دلیل هیچ حقی برای تبلیغ ندارند. در تهران بزرگ پانزده میلیونی حتی یک مسجد برای عبادت سنی ها وجود ندارد. در سوریه آخوندهای آدمخوار بیش از ۶۰ هزار پاسدار و مزدوران هفت رنگ بسیج کرده و در عراق مردم بی دفاع را در گازانبر وحشیگری داعش و پدرخواندهٔ داعش و بیش از ۵۰ گروه بسیجی عراقی گیر داده اند. اگرچه مطبوعات غربی از پخش اینگونه اخبار ابا دارد، اما از وخامت اوضاع چیزی کم نمی کند.
آه از این روحانی”معتدل“! در حالیکه دو سوم جمعیت ایران را جوانان زیر ۳۵ سال تشکیل می دهند، جنتی ۹۰ سالهٔ مورد اعتماد خامنه ای به ریاست مجلس خبرگان منسوب می شود؛ اما تمام این موضوعات گویی راهی به ذهن برخی از تحلیگران غربی داشته و آنها دایم روضهٔ امید واهی اصلاح طلبی در ایران را می خوانند و سنگ ایران روحانی در منطقه صلح و ثبات می آورد را به سینه می زنند. این تحلیلگران صد من یک غاز برروی استراتژی باراک اوباما در خاورمیانه که اساساً وجود خارجی ندارد، قسم وفاداری جاویدان خورده اند. هیچ موضوعی به اندازهٔ توهم اصلاح طلبی دست ساز به مبارزهٔ مردم ایران لطمه نزده است.
بعد از گرد و خاک توافق هسته ای اقتصاد کشور کماکان در رکود بسر برده و در حال حاضر به نظر می رسد که اساساً فاقد توان ایجاد رابطهٔ سالم با دنیای آزاد می باشد. معاون وزیر کشور رژیم مرتضی میرباقری به نرخ بیکاری ۴۰ تا ۶۰ درصدی اذعان کرد. بر طبق آمار رژیم آخوندی در زمان ریاست روحانی بیش از ۱۵ هزار کارخانه و کارگاه یا به کلی تعطیل شده و یا تولیدشان به کمتر از ۵۰٪ تقلیل یافته اند و در این مدت بیش از یک میلیون نفر به لشکر بیکاران افزونده شده است. وضعیت اجتماعی، علاوه بر وضعیت سیاسی، به نقطهٔ انفجاری رسیده است و به همین دلیل علی خامنه ای سرکوب مردم را از اولویت های درجهٔ اول رژیم برشمارد.
اکثریت پارلمان ایتالیا بیانیه ای را امضاء کرده که در آن به اوضاع اسفناک حقوق بشر در ایران و به دخالتهای جنایتکارانهٔ رژیم آخوندی در عراق و سوریه اشاره شده است. در این بیانیه که در روز ۹ ژوئن در سالن کنفرانس مجلس ملی ایتالیا معرفی شد، نمایندگان مردم ایتالیا از دولت این کشور و اتحادیهٔ اروپا خواستند تا سیاستشان را در قبال رژیم ایران تغییر دهند و برای خروج از بحران راه حل عاقلانه ای را انتخاب کنند.
مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیدهٔ مقاومت در پیامی رو به نمایندگان پارلمان ایتالیا اظهار داشت که: “برخی‌ها در اروپا و آمریکا انتظار داشتند که پس از توافقنامه اتمی ژوئیه 2015 گشایشی در ایران رخ دهد. برخی‌ها فکر می‌کردند که در انتخابات نمایشی مارس مدره‌ها رو می‌آیند و سیاست‌های ستیزه‌جویانه تعدیل می‌شود... حکومت ملاها به‌شدت بحران‌زده و ضعیف شده بنحوی که قادر به هیچگونه انعطافی در مقابل مردم نیست؛ بنابراین به‌سرکوب جامعه و صدور ترور و جنگ نیاز بیشتری پیدا کرده است... ملاها برای این بحران راه‌حلی ندارند. دیکتاتوری و سرکوب و جنگ‌افروزی هم هرقدر شدید باشد، قابل دوام نیست. به‌همین دلیل ابتکار پارلمان ایتالیا اهمیت بسیار دارد؛ زیرا راه برون رفت را نشان داده است».
رئیس جمهور برگزیدهٔ مقاومت در خاتمه اظهار امیدواری کرد که با از میان برداشتن مانع اصلی که همانا رژیم آدمخوار آخوندی باشد، رابطهٔ مستحکم مردم ایتالیا با مردم ایران گسترش بیشتری پیدا کند.
این مقاله در تاریخ ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۶ در روزنامه‌ٔ سراسری ایتالیائی اُپینیونه به چاپ رسید.
http://www.opinione.it/esteri/2016/06/14/mohades_esteri-14-06.aspx

به قلم اسماعیل محدث