گشته و این رژیم نخواهد توانست به حاکمیت ادامه بدهد.
این مقاله سپس به واکنش رژیم بعد از این تظاهرات پرداخته و مینویسد: رژیم ایران از زبان اکثر مسئولین بلندپایه خود اعلام کرد که مجاهدین خلق پشت سازمان دادن و راه انداختن این تظاهرات بودهاند و برای اینکار افرادی را نیز به صحنه آورد تا بگویند در اشرف آموزش دیدهاند یا با اعضای مجاهدین در اروپا تماس داشتهاند.
سید احمد عزالی سپس به علت این امر اشاره کرده و مینویسد: رژیم ایران میگوید که آنچه که در داخل ایران برایش مشکل ایجاد میکند از اپوزیسیون اصلی این رژیم است. همچنین میخواهد بدین ترتیب بر اشرف تمرکز کند و اگر بتواند طرح دیگری را پیاده کند.
از آنجائیکه خامنه‌ای در خاموش کردن قیام مردمی در داخل ایران شکست خورد، میخواست از مجاهدین خلق که در قرارگاه اشرف محصور بوده و همچنان هستند، انتقام بگیرد.
نقطه عطف در اشرف روز پانزدهم دسامبر بود. زیرا دولت عراق اعلام کرده بود در این روز افراد قرارگاه اشرف را به مکان دیگری در عراق منتقل خواهد کرد. اما از آنجائیکه اولاً تجربه حمله قبلی را داشت، ثانیاً با مخالفت بین‌المللی قوی از سوی سازمانهای حقوق بشری و اعضای پارلمانها و حقوقدانان روبهرو شده بود، عقبنشینی کرده و اعلام نمود کسی را به ترک اجباری اشرف وادار نخواهد نساخت. دولت عراق دهها خودرو و صدها نیرو و بلندگو به اشرف آورد تا ساکنان اشرف را فرابخواند که همراه آنها از قرارگاه برود میتواند همراهشان برود. آنها اطلاعیه‌هایی علیه مجاهدین خلق در خیابانها و مناطق قرارگاه پخش کردند. اما حتی یکنفر هم از سه هزار و چهارصد ساکن اشرف به این فراخوان پاسخ نداد. آنها شکست خورده از قرارگاه رفتند.