سهیلا دشتی: وصل

سلام

شاهد لحظه های پر غوغا
شاهد سوختن ، چو پروانه
شاهد اشکهای چون دریا
شاهد صبر، عشق و وصل
شاهد مهر بی پایان
شاهد می توان از دل سنگ
شاهد باید صد هزاران ها
شاهد آماده ها و حاضرها
شاهد رقم زدن روز ها
ما دوباره
که نه صدها بار
تا رهائی تو
تا شود قلعه خالی
از دد و دیو
سر سپرده، به راه آزادی
تا فراسوی قله البرز
سر ز پا ناشناخته می آئیم