چشمهایم به چه کار آید؟
وقتی که تو را نمی بینم.
و صدایم کدام شعر را زمزمه کند؟
بعد از تو که به خاک بازگشته ای.
روزها جلال ارابه ای دوان را دارند
و من اینجا،
در هنگامه بلواهای بی دوام،
غرقه در نقش خاطره ها،
روزشمار ابدیت ستاره های بی مرگم.
در پایان زمین دریایی است از اندوه
و من به انتظار
به پرچمی چشم دوخته ام
که در افق دور می شود.
مرا
به لحظه ای از نگاه میهمان کن!
