درحالیکه رسانه‌های حکومتی مملو از آشفتگی و بلبشو در این رابطه می‌باشند، باندهای متخاصم نیز ضمن به جان هم افتادن، اکنون گوشه‌هایی از این به سردرگمی را به نمایش گذاشته‌اند.

درحالیکه باند آخوند روحانی با گسیل معاون اقتصادی خود به صحنه، از چشم‌انداز مذاکره و جام زهرهای بعدی سخن به میان آورده، باند خامنه‌ای ضمن به چالش کشیدن اصل هرگونه مذاکرات بعدی، نسبت به سرنوشت تیره و تار نظام آخوندی هشدار داده است.
در این رابطه فرمانده بسیج ضد مردمی در سخنانی علائم این هراس و نگرانی را اینگونه به نمایش گذاشته است: «در طول ۴۰ سال گذشته هر زمان که به مذاکره روی آوردیم سیلی خوردیم؛ چرا که انسجام را از دست دادیم». (سایت حکومتی انتخاب ۲۸ مهر ۱۳۹۶)
پاسدار غیب پرور سپس ادامه می‌دهد: «ما مقابل تمامی مسائل فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی دو راه مقابل خود داریم، مذاکره یا مقاومت».

همچنین آخوند احمد خاتمی، نماینده ولی‌فقیه زهر خورده ضمن حمله به هرگونه مذاکره مجدد بر سر موضوعات اتمی، موشکی و صدور تروریسم و بنیادگرایی در سخنانی گفت: «اولین حرف آن‌ها این است که باید مذاکره مجدد داشته باشیم و حتی برخی از توافق ثانویه نام برده‌اند». وی سپس ادامه می‌دهد: «این بدان معناست که این توافق سرجای خود و باید توافق دیگری هم داشته باشیم درصورتی‌که این شیطنت است. مسئولان یک‌صدا اعلام کرده‌اند مذاکره و توافق دیگری در کار نخواهد بود». (خبرگزاری حکومتی آنا ۲۸ مهر ۱۳۹۶)

در مقابل باند روحانی علائم دیگری از خود ساطع می‌کند. یک رسانه باند خامنه‌ای با اشاره به مواضع شرمگینانه آخوند روحانی اعتراف کرد: «در چهار سال دولت یازدهم و در مقاطع حساس و سرنوشت‌ساز، تیم مذاکره‌کننده و مجری برجام، بخصوص روحانی بارها اعلام کرده‌ بود که آمادگی دارند پس از موضوع هسته‌ای در سایر موضوعات نیز پای میز مذاکره بنشینند». (سایت حکومتی رجا نیوز ۲۸ مهر ۱۳۹۶)

واقعیت در لابلای جملات هردو باند در درون دیکتاتوری ولی‌فقیه نشان از بروز یک سردرگمی میان سران رژیم بر سر مذاکرات یا عدم مذاکرات است. سخنان اخیر ولی فقیه ارتجاع نیز ترجمان همین وضعیت متزلزل در درون رژیم می‌باشد، زیرا وی به مانند سنوات قبلی، از دادن هرگونه پاسخی به ابهامات و یا سیاست‌های احتمالی رژیم در زمینه‌های یاد شده به جد خودداری نموده است. بر این منطق به نظر بسیاری از کارشناسان، حاکمیت به موازات تمامی «هارت و پورت‌ها» و سخنان فریبنده که تماماً مصرف برای نیروهای به‌شدت روحیه باخته رژیم دارند، اکنون به دنبال خرید وقت برای برون رفتن از بحران‌ها می‌باشد. بر این منطق امید رژیم آخوندی در نهایت به وساطت و فشار از سوی سیاست‌های اتحادیه اروپا با اهرم مبادلات تجاری و اقتصادی است، امری که با توجه به داده‌های اخیر از سوی این اتحادیه بسیار غیر ممکن به نظر می‌رسد.

یک رسانه حکومتی ضمن اعتراف به این وضعیت شکننده و سرمایه گذاری مملو از اشتباه رژیم بروی اتحادیه اروپا نوشت: «هنگامی که در دهه هشتاد بوش ایران را محور شرارت نامید، دولت با تصور شکاف بین آمریکا و اروپا به اروپایی ها پناه برد اما بعد اعطای امتیازات گسترده به طرف اروپایی، آنها حتی زودتر از آمریکایی‌ها علیه ایران موضع‌گیری کردند و چند ماه بعد هم شورای حکام پرونده هسته ایران را با همکاری کشورهای اروپایی به شورای امنیت ارجاع داد». (سایت حکومتی الف ۲۹ مهر ۱۳۹۶)