اوجگیری قیام همزمان با افزایش سرکوب

از چهارشنبه گذشت تهران شاهد سرکوب بیرحمانه و خونین دراویش گنابادی است.

نیاز خامنه‌ای طلسم شکسته به کشیدن شمشیر سرکوب علیه آحاد مردم بجان آمده بویژه از فردای قیام دیماه در اقصی نقاط میهن، واقعیتی است که دیگر امروز بر هیچ ایرانی پوشیده نمانده است.

یک مهره امنیتی رژیم که اکنون عبای «تحلیلگر سیاسی» را به تن کرده در رابطه با موضوع دراویش واعتراضات هفته اخیر در تهران، می نویسد: «مسئله اصلی در ناآرامی‌های دیشب تهران دراویش نیستند. این یک آدرس غلط است. اساسا دراویش هرگز در ایران یک« مسئله » نبوده اند. مسئله از یک سو اراده واضح و رصد شده ضد انقلاب بویژه (مجاهدین) است برای «ایجاد خشونت پی در پی و مزمن» در کشور و حرکت به سمت پروژه «تخریب (نظام)» می روند.

بدین سان ملاحظه می شود که اکنون حاکمیت صد پاره و طلسم شکسته ولی فقیه بعوض رسیدگی به درد و رنج مردم و بعوض درس گرفتن از اشتباهات و خطاهای گذشته، به تمامی تمامی ارگان های سرکوبگر، قوای مجریه و قضائیه حکومت فرمان سرکوب را صادر کرده است.

در تازه ترین نمونه، ابعاد وحشیگری های گزمان خامنه‌ای علیه دراویش که خواسته ای بجز برگزاری گردهمایی، سنن و آداب و رسوم خود را ندارند، بحدی است که آخوند اژه ای، معاون قضائیه حکومت بی محابا و در روز روشن خواهان «اشد مجازات» برای معترضین و دستگیرشدگان گردیده است.

به موازات ین واقعیات رحمانی فضلی، وزیر کشور رژیم بر خواسته آخوند روحانی برای سرکوب دراویش گنابادی تاکید کرده و می گوید: «آقای روحانی تاکید کرد برخوردهای خشونت آمیز و اهانت به پلیس را به هیچ وجه تحمل نمیکنیم». وی در حاشیه نشست دولت تاکید کرد «با مسببان حادثه دوشنبه شب خیابان پاسداران قاطعانه برخورد میکنیم». (سایت همبستگی ملی ۲ اسفند ۱۳۹۶)

همچنین فرمانده نیروهای سرکوبگر رژیم در تهران نیز ضمن اعتراف به دستگیری بیش از «۳۰۰ تن از دراویش گنابادی»، آنان را «اراذل و اوباش» نامید و تهدید به بکارگیری از « آر پی جی» علیه محل سکونت رهبران و تجمع آنان کرده است.

پیشتر نیز شورای ملی مقاومت در فراخوانی از جامعه بین‌المللی خواستار دخالت فوری برای جان مجروحان و بیش از ۴۰۰ تن از دستگیرشدگان شده بود. همچنین مقاومت ایران (۳۰ بهمن ۱۳۹۶) از محل درگیری‌ها گزارش کرده است: «نیروهای امنیتی و اطلاعاتی محل را محاصره کرده و مستمرا بر شمار آنها افزوده میشود. گروهی از مردم در خیابانهای اطراف در انتقال نیروهای سرکوبگر به محل مانع ایجاد کرده‌اند. شماری از موتورهای نیروی انتظامی توسط تجمع‌کنندگان تخریب شده است».

واقعیت در لابلای این جملات همان هراس ولی فقیه از هرگونه تجمع و گردهمایی می باشد. رشد قیام در شهرها مختلف که اکنون خود را در ابعاد و شیوه‌های مختلف به نمایش گذاشته است، به یقین نشان از استیصال و شکست سیاست سرکوب از سوی دیکتاتوری خامنه‌ای را دارد.