گسل های دانشجویی کلیت نظام ولایت را به چالش می کشند

با نگاهی اجمالی به روند روبه رشد اعتراضات، تحص و خیزش گسل های مختلف مردمی علیه کلیت نظام آخوندی، به یقین هر ایرانی دردمند بخوبی به وجود عمق و تنفر ملی از دیکتاتوری خامنه ای برای رسیدن به حاکمیت مردمی، آزادی، برابری و حقوق بشر پی می برد.

اکنون اقشار ضربه پذیر، لشکر گرسنگان، کارگران و کشاورزان بجان آمده و همچنین معلمان، بازنشستگان و در بسیاری از موارد دانشجویان آزاده و مقاوم با شعارهای خود، ضمن نفی تمامی باندها و دستجات درونی و بیرونی رژیم، واقعیت خواسته ملی برای سرنگونی این نظام اهریمنی را برای جهانیان به نمایش گذاشته اند.

تازه ترین نمونه آن را باید در اعترضات گسترده دانشجویان مقاوم و مبارز در دانشگاه پلی تکنیک تهران، تجمع فارغ التحصیلان رشته های مهندسی در مشهد و یا تجمع فارغ التحصیلان در مقابل مجلس ارتجاع طی روزهای گذشته را جستجو نمود.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت در این رابطه اعلام کرد: «دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک در تهران در اعتراض به صدور احکام سنگین برای دانشجویانی که در قیام دی ماه دستگیر شده بودند دست به اعتراض و تظاهرات زدند آنها در حالیکه عکسهای دانشجویان زندانی را با خود حمل می‌کردند شعار میدادند دانشجوی زندانی آزاد باید گردد؛. زندانی سیاسی آزاد باید گردد. مزدوران بسیجی به دانشجویان معترض حمله ور شدند و ضمن ضرب و جرح آنها عکسهای دانشجویان زندانی را پاره کردند، دانشجویان با شعارهای بی حیا، بی حیا به مقابله با آنها پرداختند».

همچنین خبرگزاری حکومتی ایسنا (۲۰ اسفند ۱۳۹۶) در خبری سانسور شده و کلیشه ای ضمن اعتراف به عمق این اعتراضات که تماما مبنای سیاسی و ضد حکومتی و نه صنفی داشته است، گزارش کرد: «تجمع روز گذشته دانشجویان در دانشگاه یک تجمع سیاسی و در اعتراض به بازداشت و صدور احکام سنگین برای برخی از دانشجویان بازداشتی دانشگاه‌های دیگر بود».

واقعیت در لابلای این جملات حکومتی آن است که فریاد های بحق گسل های دانشجویی علیه دستگیری های کور، ربودن و قتل دانشجویان و یا ستاره دار نمود آنان بخشی از سیاست سرکوب گسترده حاکمیت در جامعه جوان میهن امان می باشد.
دانشجویان که روز گذشته فریاد میزدند «بسیجی برو گمشو» و یا «دانشجو میمیرد، ذلت نمی پذیرد», همان فریادی را بر میآورند که میلیون ها ایرانی بجان آمده از ظلم و ستم حکومت ولی فقیه در شهرهای مختلف ایران فریاد میزنند.

ابعاد فشار های حکومتی بر دانشجویان بحدی است که رئیس مزدور دانشکده پلی تکنیک تهران ضمن تهدید دانشجویان مبارز، از جمله اعلام کرده: «دانشجویان متخلف اتفاقات روز گذشته دانشگاه امیرکبیر به کمیته انضباطی احضار خواهند شد». وی سپس می افزاید: «کسانی که تجمع بدون مجوز روز گذشته را شروع کردند و از قبل نیز شبنامه‌هایی را در این زمینه منتشر کرده‌اند را شناسایی و به کمیته انضباطی احضار خواهند شد».
منظور این کارگزار رژیم از «کمیته انظباتی» نیز همان ارگان سرکوبگر وزارات اطلاعات در دانشگاه ها و مراکز آموزشی است که وظیفه ای بجز پرونده سازی، دستگیری و صدور احکام ظالمانه علیه دانشجویان را ندارد.
این وضعیت وخیم انسانی درحالی است که صدها دانشجوی مبارز و مجاهد اکنون در زندان های کشور و در بیخبری مطلق خانواده ها و بستگان خود، تحت انواع و اقسام آزار و شکنجه های روحی و جسمانی قرارداشته و کمتر روزی نیست تا جنازه های آنان را مردم بهت زده در کنار جاده ها و بیابان ها یافت نکنند.