وی گفت:‌« اهمیت این کتاب را می‌توان در سه نکته بیان کرد: اول این که مستند کنندة میزان جزییات و اعتبار تصاحب اقتصاد توسط ارگان‌های حکومتی است و نشان می‌دهد، 50 درصد تولید ناخالص داخلی در دستان ولی فقیه و ارگان‌های تحت کنترل او و در درجة اول، سپاه پاسداران است. نکتة دومی که مورد بحث قرار گرفت، ارتباط بین کنترل اقتصاد توسط این گروه‌ها و استفاده از دارایی‌های حکومتی برای تأمین مالی تروریسم در خارج و سرکوب در داخل است».

آدام ارلی افزود: « کنترل اهرم‌های قدرت اقتصادی یک ضرورت برای رژیم به‌منظور حفظ قدرت سیاسی است. به همین دلیل سومین نکتة مهم (کتاب) این است که نشان می‌دهد ارگان‌های حکومتی یا نهادهای باصطلاح غیر دولتی چه هستند، چه کسانی هستند، ترکیبشان چیست، چه نفوذی دارند؟ چون ارتباط بین اقتصاد و ساختار قدرت این‌طور صورت می‌گیرد. نکتة آخرم این است که یک خانه به‌ سختی می‌تواند بر پایه‌ یی فاسد دوام بیاورد؛ این به ما نشان می‌دهد که ساختار اقتصادی جمهوری اسلامی، فاسد است، هم‌چون چوبی که توسط آب پوسیده شده باشد و نخواهد توانست افراد و قدرت آخوندها را حفظ کند. چرا؟ چون اقتصادشان به‌شدت تحت کنترل بانک‌های حکومتی است که نهادهای حکومتی را تأمین مالی می‌کنند. این‌طور نمی‌توانید شغل ایجاد کنید و یک بخش خصوصی پویا داشته باشید و هرگز قادر نخواهید بود مسائلی چون تورم، رکود و کاهش سرانه را حل و فصل کنید. رژیم ایران یک بیماری بی‌درمان دارد که کنترل بر روی اقتصاد است؛ این گزارش همچنین نشان می‌دهد، برخلاف آن‌چه از بیرون مشاهده می‌شود، ساختارهای اساسی این رژیم ضعیف و بی‌ثبات و به‌شدت در قبال ناآرامی‌ها آسیب‌پذیر است».