کنفرانس در پارلمان انگلستان: زنان نیروی تغییر همبستگی با 1000 زن اشرفی پیشتازان آزادی و دموکراسی در ایران

سخنرانان: پروفسور بارونس لیستر عضو مجلس اعیان انگلستان، بارونس ترنر عضو مجلس اعیان انگلستان، دکتر دیمیترینا پترووا حقوقدان - موسس انجمن اعتماد و حقوق برابر، لیندا لی رئیس کانون وکلای انگلستان و ولز 2010 - 2011، اینگرید مونرو شخصیت مذهبی، نماینده 25 اسقف بریتانیایی ،لیدی اودیل اسلین و لیدی والری کوربت

لیدی والری کوربت:
همسرم رابین کوربت، از سال 1989 به حمایت از مقاومت ایران برخاست. این برای مسیر  ترقی یک نماینده نسبتا جدید پارلمان مناسب نبود. اما او مرد سرسختی بود و چون که معتقد به عادلانه بودن موضوع بود و در واقع هم بود، از این مسئولیت تا هنگام مرگش در فوریه گذشته، عدول نکرد. و من کاری که او انجام داده است را ستایش می کنم و مایلم که راهش را ادامه دهم.
من سرشار از روحیه رابین ولی بسیار برآشفته هستم. چرا اینقدر عصبانی هستم؟ من از دست میز ایران در وزارت امور خارجه عصبانی هستم.
اما من تنها از دست میز ایران عصبانی نیستم، من از دست انگلستان، سازمان ملل، اتحادیه اروپا و دولت آمریکا نیز عصبانی هستم. به نظر میرسد که آنها در کنار ایستاده و وقتی که این جنایات برای افراد کمپ لیبرتی رخ می دهد هیچ کاری نمی کنند.  
این پناهندگان تحت حمایت کنوانسیون چهارم ژنو هستند. و می باید از لرد اسلین تشکر کنیم که با کار سخت و طولانی این مهم را به انجام رساند. اما این مسئله به نظر فراموش شده میرسد. کاملاً آشکار است که شرایط در کمپ لیبرتی برای سکونت انسانی مناسب نیست و پناهندگان می بایست که به کمپ اشرف بازگردانده شوند. این کمپ با مداخله ملاها به اجبار بسته شد و یونامی هیچ اقدامی علیه آن انجام نداد، و شرم بر آنها باد.   
من همچین از دست رسانه های این کشورها به دلیل سکوتشان در مورد آنچه  در کمپ لیبرتی و در واقع در ایران رخ می دهد، عصبانی هست. جایی که مرتبا اعدام ها در انظار عمومی صورت میگیرد. در واقع 11 زندانی در 16 و 17 فوریه در ملا عام اعدام شدند. مردم این کشور و سایر کشورها این موضوع را نمی شنوند.
در هر تجمع و یا جلساتی که من و رابین در این کشور و یا در خارج  شرکت کردیم، داستان های  وحشتناکی مانند این شنیده ایم. علیرغم آن مردم جهان نمی دانند که روزانه در آنجا چه اتفاقاتی رخ می دهد.
از اوایل دهه 80 زمانی که ملاها به قدرت رسیدند، خانوادهای بیشتری در سراسر جهان عزیزانشان را از دست داده اند. همه ساله ایرانیان بیشتری دچار گرسنگی می شوند در حالی رژیم پولهایش را در حمایت از تروریسم و برنامه سلاحهای هسته ای صرف می کند. همه ساله مردم ایران به آینده چشم دوخته اند و امیدوارند که امسال سال آخر رژیم جنایتکار ملاها باشد. و می دانم که من تنها نفر خشمگینی نیستم که این امیدواری را دارد.

بارونس ترنر:
خانمها و آقایان
تابلوی پشت سر، انعکاس دهند نظرات ما و نظرات رفقایمان که این جلسه را برگزار کرده اند می باشد. امسال تغییر در ایران در شرف وقوع است.
بارها در این پارلمان اجلاس داشته و نظراتمان را درباره رژیم وقت ایران بیان کرده ایم. همانطور که رئیس جلسه اشاره نمود،  متاسفانه اکثریت مردم کشور ما در مورد رخدادهای ایران در بی خبری باقی مانده اند.
واقعیت این است که رژیم ایران پرونده مخوفی در ارتباط با اعدام های عمومی دارد. در واقع رژیم ایران یکی از بدترین رژیم ها در رفتار با زنان است.
بنابراین روشن است که ما می بایست هر آنچه که می توانیم انجام دهیم، بخصوص اینکه روز جهانی زن است، و اعلام کنیم که این رژیم می بایست محاکمه شود.  
قطعنا تا آنجایی که به اعضای مجلس اعیان و البته مجلس عوام برمیگردد، نهایت سعی مان را خواهیم کرد که توجه دولت را در مورد آنچه احساس می کنیم جلب کنیم.
فکر می کنم تمامی نشانه ها حاکی از آن است که مردم به ملاها می گویند، که ما دیگر تحمل شرایط موجود را نداریم، زیرا که ما خواستار حقوق دمکراتیک هستیم. همانطور که سایر مردم در جهان متمدن از آن برخوردارند و ای رژیم تو  از  جهان متمدن نیستی. بنابراین امیدوارم این نقظه آغاز پیروزهای ما باشد.
یکی از مسائلی که عمیقا برایمان آزار دهنده است،  وضعیتی است که  پناهندگان در اشرف و لیبرتی با آن روبرو می باشند. بخاطر می آورم دورانی را که در جلساتی که داشتیم مستمرا می گفیتم که باید کاری در مورد بدرفتاری که با ساکنان اشرف می شود انجام دهیم. بعد موضوع انتقال به لیبرتی را داشتیم. و همه در کمیته ما بر این باور بودند که این خود کم و بیش پیشرفت خواهد بود.  متاسفانه زمانی که به لیبرتی انتقال یافتند دیگر این پیشرفت نبود. در واقع شرایط بدتر هم شده است.  
و ما شاهد شرایط وحشتناکی بودیم که دولت عراق با همدستی ملاها در ایران، هر کاری که می توانستند انجام دادند. و اخیرا حمله موشکی شد که. با کشته ها و زخمی ها، به ساکنان آسیب رساند. اعتراضات در سراسر جهان صورت گرفت. هنوز فرصت داریم که دولت ما به دولت عراق بگوید که این حملات باید متوقف شود. ساکنان می بایست به اشرف بازگردانده شوند چرا که بوضوح حفاظتشان در لیبرتی تامین نشده است.
مطمئن هستم که می توانیم این پیام را از این جلسه به دولت خودمان بفرستیم که توجه داشته باش که این مسئله می باید متوقف شود. باید حفاظت ساکنان را تضمین کنید.  
سازمان ملل در قبال این موضوع چه اقدامی می خواهد انجام دهد، آنها به قول خود وفا نکرده اند.
ما باید اطمینان یابیم که این مسئله خاتمه خواهد یافت. ما می توانیم قطعنامه ای در اینجا و در مجلس اعیان و عوام تصویب کنیم و از دولت در این مورد درخواست کنیم و آنقدر این خواسته را ادامه دهیم تا اینکه تغییری حاصل گردد.  
متشکرم