خالد در یک مصاحبة اختصاصی به سیمای آزادی، می‌گوید:
خالد العیسی فیلمبردار صحنة هادی عبدالله هستم، ما به هر منطقه‌یی که درگیری وجود دارد می‌رویم و کشتارها و نبردها و جنایت‌های اتفاق افتاده را پوشش می‌دهیم که اخیراً در حلب بود. ما دیدیم که بمباران‌ها توسط هواپیماهای روسی و رژیم علیه شهروندان غیر نظامی افزایش یافت. بمباران‌ها علیه شهروندان غیر نظامی بسیاری انجام می‌شد و کشتارها زیاد بود و غیر نظامیان بسیاری آواره شدند. ما مجبور شدیم به حلب بیاییم و کشتارها را پوشش دهیم، تا حد توان خود تلاش کردیم هر آن‌چه را اتفاق می‌افتد پوشش دهیم، اما در واقع این کار نیاز به هزاران خبرنگار دارد. کسی که این صحنه‌ها را از طریق فیلم ویدئو ببیند بسیار متفاوت است با کسی که اینجا زندگی می‌کند و این واقعیت را با چشم خود می بیند. کسی که بوی خون را با مشام خود استشمام میکند و با چشم خود ترس مردم را می‌بیند، حتی اگر کسی آسیب ندیده باشد، اما کودکی را در وحشت و ترس ببیند، وقتی چهرة افرادی را در آن صحنه نگاه می‌کند که کودکی را در آغوش کشیده و در حال دویدن هستند، به گریه می‌افتد. خیلی هم گریه می‌کند، ما نمی‌توانیم همة چیزهایی را که اتفاق می‌افتد پوشش دهیم و ما فقط به منطقة درگیری می‌رویم.
کلام: کاری که خالد و همکارانش برای پوشش درد و رنج مردمشان انجام می‌دهند، ریسک‌پذیری بالایی را می‌طلبد؛ اما چه طور و با چه انگیزه‌یی می‌توان به این میزان از شجاعت دست یافت؟

انگیزه‌یی که باعث شد ما چنین چیزی را در مناطق فیلمبرداری کنیم این است: وقتی زنان و کودکان بسیاری را می‌بینید و این میزان جنازة شهدا را روی زمین می‌بینید، دیگر جان خودت برایت بی‌ارزش می‌شود و احساس می‌کنید انسانی هستید که باید هرچه در توان دارید فدا کنید و در آن حالت هم می‌بینید به‌رغم هرکاری هم که بکنی، باز هم کم‌کاری داری. ممکن است اگر در بیرون سوریه می‌بودم یا چنین چیزی ندیده بودم می‌ترسیدم، برای همین من دوست دارم تا حد توان کاری بکنم تا بیشترین چیز را از آنچه در اینجا اتفاق می‌افتد و می‌بینیم به تصویر بکشم تا همة مردم آن‌را ببینند و جانم دیگر برایم ارزشی ندارد. در واقع جنایت‌های دو سال اخیر علیه انقلاب، به‌دلیل دخالت‌های نیروهای رژیم ایران و شبه نظامیان آن و روسیه و شبه‌نظامیان حزب‌الله (صورت گرفته)، رژیم اسد فقط ۲۰ درصد از جنایات در سوریه را انجام می‌دهد، وقتی به منطقة نبرد بین نیروهای ارتش آزاد و نیروهای رژیم می‌رویم که در آن منطقه ارتش آزاد پیروز شده باشد، وقتی به اجساد کشته‌شدگان در منطقة نبرد نزدیک می‌شویم، می‌بینیم که اکثر اجساد از شبه نظامیان (رژیم) ایران هستند، در حومة جنوبی حلب تمام اسناد موجود نشان می‌دهد اکثرشان ایرانی هستند و اسنادی که در گزارشات آنها را گزارش کردیم، در حال حاضر مسئولین موشک‌اندازهای کاتیوشا که شهر حلب و شهروندان غیر نظامی را مورد آتشباری قرار می‌دهند، کشتارهایی که از طریق این کاتیوشاها انجام می‌گیرد، لازم نیست کشتارها فقط با هواپیماها صورت گیرد، در طول شب با کاتیوشاها آتشباری می‌شود، ما قادر نیستیم که تمام کشتارهایی را که انجام می‌شود پوشش دهیم؛ ما فقط روزها می‌رویم و فیلمبرداری می‌کنیم و شب به استراحت می پردازیم تا بتوانیم روز بعد را پوشش دهیم، جنایت‌هایی که شب‌ها اتفاق می‌افتد، کسی آنها را نمی‌بیند، وضعیت در حلب نیاز به هزار یا در واقع به هزاران خبرنگار رسانه‌های خبری دارد تا تمام جنایت‌های صورت‌گرفته را پوشش دهند.