ایران - هرسال یک شهر خالی از سکنه می‌شود

دبیر کنگره انجمن علمی روان‌پزشکان در یک گزارش حکومت با اشاره به ابعاد روبه رشد مهاجرت از کشور و شکل گرفتن صنعتی بنام «فرار مغزها» که تابع مستقیمی از سیاست سرکوب در حاکمیت آخوندی است، می‌گوید: «سالانه بیش از ۳۰۰ هزار ایرانی کشور را ترک می‌کنند که ۱۵۰ هزار نفر از این افراد جوان و افراد تحصیل‌کرده هستند. درواقع هرسال یک شهر کشور خالی می‌شود».

بحران روبه رشد فرار مغزها و مهاجرت به خارج از کشور در حالی است که صندوق بین‌المللی پول در گزارش سال ۲۰۰۹ خود، اعلام کرده است، ایران تحت حاکمیت سرکوبگر ولی‌فقیه به لحاظ مهاجرت نخبگان، فارغ‌التحصیلان و ناراضیان در میان ۹۱ کشور درحال‌توسعه یا توسعه‌نیافته جهان، مقام نخست را دارا می‌باشد.
بر اساس این گزارش: «بیکاری، سطح پایین درآمد اساتید و نخبگان، نارسایی‌های مالی و اداری، کمبود امکانات تخصصی-علمی و بی‌ثباتی سیاسی و اجتماعی را ازجمله دلایل مهاجرت ایرانیان» به خارج از کشور می‌باشد.

با نگاهی به فرار مغزها به‌ویژه در میان ورزشکاران، نخبگان، فارغ‌التحصیلان در رشته‌های مختلف، پرستاران و اطباء می‌توان این نتیجه منطقی را گرفت که عواملی مانند فشار و خفقان، سرکوب گسترده آحاد مختلف مردم به‌ویژه سرکوب اجتماعی علیه زنان، نبود چشم‌اندازهای اقتصادی و شغلی، نبود حقوق شهروندی و نیز وجود تنفر عمیق از حکومت و بحران‌های عمیق در کشور از عمده دلائل کوچ بزرگ ایرانیان طی سه ده اخیر می‌باشند.
این کارشناس در ادامه ضمن اعتراف به این واقعیات می‌افزاید: «بناتر آمار مجلس در سال ۱۳۸۹، ۶۰ هزار نفر از ایرانیانی که در این سال مهاجرت کرده‌اند، در زمره مهاجران نخبه دسته‌بندی می‌شوند. این افراد غالباً دارای مقام‌هایی در المپیادهای علمی بوده و یا جزو نفرات برتر کنکور و یا دانشگاه‌ها می‌باشند. باآنکه تلاش شده از این روند کاسته شود اما درصد قابل‌توجهی از دانش‌آموختگان علمی هنوز تمایل دارند به کشورهای پیشرفته مهاجرت کنند».
(سایت حکومتی فردا نیوز ۲۸ مهر ۱۳۹۵)

سایت حکومتی عصر ایران با اشاره به سرکوب و بگیروببند در نظام آخوندی و نیز نبود چشم‌انداز برای هرگونه تحول درزمینهٔ اعطاء حقوق اجتماعی، سیاسی و مدنی به جامعه، در گزارشی ازجمله اعتراف می‌کند: «البته بدیهی است که ایجاد محدودیت‌ها و ممانعت‌های فیزیکی و قانونی برای جلوگیری از مهاجرت نیروهای کارآمد کشور، چاره کار نیست بلکه باید زیرساخت‌های جامعه به‌گونه‌ای اصلاح شوند که یک دانشمند یا یک تکنسین و نیروی مهارتی اساساً نیازی به مهاجرت احساس نکند که البته رسیدن به چنین نقطه‌ای عزمی راسخ و برنامه‌ریزی مبتنی بر واقع‌گرایی می‌خواهد»!!

همچنین باید اذعان نمود که فرار مغزها از زمان بروی کار آمدن دیکتاتوری آخوندی به یک پدیده نوظهور در ایران تبدیل‌شده است. برای نمونه به گزارش دانشنامه ویکی‌پدیا: «طبق آمار منتشره از سازمان‌ها و نهادهای دولتی مثل هفته‌نامه سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، ۹۰ نفر از ۱۲۵ دانش‌آموزی که در سه سال گذشته در المپیادهای جهانی رتبه کسب کرده‌اند، هم‌اکنون در دانشگاه‌های آمریکا تحصیل می‌کنند. بسیاری از آنان هرگز به ایران جهت زندگی دائم بازنمی‌گردند».
بحران فرار مغزها در رژیم آخوندی اکنون به میزانی رشد و نمو یافته است که بنا بر آمار صندوق بین‌المللی پول: «هم‌اکنون بیش از ۲۵۰ هزار مهندس و پزشک ایرانی و بیش از ۱۷۰ هزار ایرانی با تحصیلات عالیه در آمریکا زندگی می‌کنند و بیش از ۱۵٪ سرمایه‌های انسانی ایران به آمریکا و ۲۵٪ به کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی اروپا مهاجرت می‌کنند» (همان منبع بالا)