ایران: ۷ میلیون کودک کار در حاکمیت ولی فقیه

درحالیکه دستگاه های حکومتی و بویژه دولت آخوند روحانی عامدانه بر موضوعی بنام آسیب های اجتماعی چشم پوشی می کنند و در حالیکه حاکمیت به عمد با ارئه آمار و ارقام غیرواقعی تلاش دارد تا بر وضعیت بحرانی جامعه بویژه در زمینه هایی مانند فقر، بیکاری، فلاکت و یا زنان و کودکان خیابانی خاک بپاشد، یک گزارش حکومتی ناخواسته، ضمن اعتراف به گوشه ای از بحران کودکان کار در حاکمیت فاسد و غارتگر ولی فقیه نوشت: «آمارهای رسمی رقم دو میلیون کودک کار را در کشور نشان می‌دهند اما آمارهای غیررسمی از وجود هفت میلیون کودک کار خبر می‌دهند». ( خبرگزاری حکومتی ایسنا ۲۲ خرداد ۱۳۹۶)

این آمار وحشتناک در حالی به بیرون داده می شود که تا چندی پیش دیکتاتوری خامنه ای از اساس منکر وجود ابعاد میلیونی کودک کار در ایران می گردید. در این راستا به یقین ارائه آمار های دروغینی مانند ۱۵ یا ۲۵ هزار کودک کار از سوی حاکمیت آخوندی، تماما در راستای سیاست های مخفی کاری رژیم از ابعاد تنفر و انزجار عمومی از این رژیم فاسد بوده است.
همچنین یک مددکار کودکان، قدری به عمق این فاجعه انسانی رفته و می افزاید: « بیشتر این کودکان در بازه سنی ۱۰ تا ۱۵ سال قرار دارند اما بر اساس شواهد عینی اعضای جمعیت امام علی (ع) کودکان زیر پنج سال و حتی نوزاد که درگیر کار اجباری شده‌اند را نیز داشته‌ایم».

سخن از کودکان محرومی است که در بهترین حالت، نه دارای هویت حقیقی اند؛ و نه در هیچ مرکز نگهداری کودکان به ثبت رسیده اند؛ و بدین سان دست بدست از سوی باند های مافیایی رژیم مورد سوء استفاده و بیگاری قرار می گیرند. مشاغلی مانند « گدایی، دستفروشی، گل فروشی، اسپند دود کردن، جمع آوری میخ و فلز آلات و یا آشغالگردی» تماما بخش کوچکی از ظلم و ستمی است که رژیم آخوندی بر کودکان میهنمان روا می دارد. به موازات این واقعیات دردآور نیز باید به اضافه شدن کودکان بی سرپرست به چرخه بازار اعتیاد و یا فروش مواد مخدر اشاره نمود، تا تصویر جامع تری از بحران انسانی بر سر کودکان میهنمان بدست آید.

این مدد کار اجتماعی در ادامه با اعتراف به این واقعیات می افزاید: « در محله‌ ای مانند دروازه غار تهران که معضلات بسیاری همچون اعتیاد، فحشا، کار کودک و ... مشهود است؛ بیشتر کودکان فاقد شناسنامه هستند و توسط والدین مجبور به کار می‌شوند. این در حالیست که قومیت قالب آنها «غربت» است که از شمال ایران همچون بابل، آمل و یا ایرانشهر به تهران مهاجرت کرده‌اند». ( همان منبع بالا)

همچنین این گزارش اعتراف می کند که بیش از « ۵۰ درصد» از کودکان خیابانی با میانگین سنی ۱۲ سال، یا « زباله گرد» بوده و یا « در مراکز جمع آوری زباله زندگی می کنند». براساس این آمار قطره ای ۴۱ درصد از کودکان کار « بیسواد » می باشند و ۳۷ درصد نیز به دلیل « ترک تحصیل» به خیابان گردی و کار خیابانی روی آورده اند. یک مدد کار دیگر اجتماعی که با او در این گزارش صحبت شده می افزاید: « براساس تحقیقات گسترده در تهران و شهرستان ها در ۱۰۳ مرکز بازیافت و یا دپوی زباله که اعضای جمعیت امام علی توانستند به آنها وارد شوند ۷۰۸ کودک زندگی می کنند، این مراکز در استان‌های تهران (تهران، شهریار، اسلامشهر، قرچک، ورامین، پاکدشت، رباط کریم، سرآسیاب، شهر قدس)، البرز، کرمان، کرمانشاه، خراسان رضوی، گلستان، یزد و سمنان قرار دارند».