علی ده مرده،۲۰ ساله، ایمان گلوی۲۰ سالهو امید پیری ۲۳ ساله به اتهام قتل دادستان جنایتکار زابل، بدون هیچگونه روند عادلانه قضایی در دادگاههای فرمایشی آخوندها به اعدام محکوم شدند و حکم طی چند روز به تأیید دیوان عالی آخوندها رسید.
طی پنج ماه اسارت این سه زندانی در اداره اطلاعات زاهدان، آنها را برای گرفتن اعترافات اجباری تحت شدیدترین شکنجه ها قرار دادند. آثار شکنجه بر بدن آنها به وضوح دیده می شد و توان راه رفتن، خوابیدن و نشستن را نداشتند.
همچنین در روزهای 4 و 6 اردیبهشت دو زندانی به نامهای مجتبی نوری و علی دنیادیده در زندان مرکزی زاهدان و یک زندانی دیگر در ملأعام در شهر سمنان اعدام شدند.
در یک اقدام سبعانه دیگر، در روز 7 اردیبهشت دژخیمان رژیم  یک مرد جوان را در ملأعام در شهر بیرجند (استان خراسان جنوبی در شرق ایران) شلاق زدند. یک مقام نیروی سرکوبگر انتظامی در این باره گفت:«پلیس بدون هیچ‌گونه اغماضی با برهم‌زنندگان نظم عمومی و مخلان امنیت برخورد کرده و در این راه هیچ گذشتی نمی‌کند».
در شرایطی که حمله نیروهای سرکوبگر به زندانیان سیاسی انزجار عمومی را برانگیخته و تورم و فقر و گرانی اکثریت مردم را به ستوه آورده، و دروغ بودن وعده های آخوند روحانی بیش از پیش برملا شده، رژیم آخوندی تنها راه  جلوگیری از گسترش اعتراضات به خصوص در مناطق محروم را در افزایش سرکوب و اعدام، به ویژه در ملأعام، یافته است.
سکوت و بی عملی جامعه جهانی در مقابل اعدامهای جنایتکارانه در ایران که در دوران روحانی از 700 مورد تجاوز کرده است، دیکتاتوری دینی حاکم بر ایران را در استمرار و تشدید اعدام و کشتار و نقض وحشیانه وسیستماتیک حقوق بشر جریتر کرده است.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
8اردیبهشت1393 (28 آوریل 2014)