بزرگ‌ترین ویژگی آندرانیک در عین خلوص، سلامت نفس و شفافیت، وطن‌پرستی و مردم‌دوستی او بود زمانی که می‌گفت، دفاع از آزادی و جنگ برای نجات ایران سیاسی بودن نیست، او هنرمند بودن را مترادف با مسئول بودن می‌دانست و از این دیواری که خیلی‌ها در پشت آن مخفی می‌شوند تا ‌بهایی نپردازند نفرت داشت.

آنجا که از هنرمند متعهد صحبت می‌کرد که بایستی با احساس و وطن‌پرست باشد. برای آندرانیک مرز وجود نداشت وقتی‌که صحبت از عشق می‌شد او می‌گفت که ما همه فرزندان خدا هستیم و همه باید همدیگر را دوست داشته باشیم، آندرانیک، با هرچه بیشتر و نزدیک‌تر ایستادن در کنار صاحب دوران ”مسعود“ جایگاهی برای خود رقم زد که کار هرکس نبود، او با قرار دادن خود ”در زیر سایه مسعود” خویشتن را از هرچه بارش و بمباران بیمه کرد، بارش تهمت بددهنی و طعنه برای آندرانیک باران رحمت بود، چون او ”مسعود و مریم را داشت“ هنرمند اشرفی ما، هم‌پیمان با مجاهدین مسیحی شهید فیلیپ یوسفییه، سوفان چان، آنی حبیبی

و کشیش‌های شهید خلق دیباج، هوسپیان مهر، میکاییلیان، روان‌بخش یوسفی و مسیحی زیر اعدام بذرخانی ماند و هم ‌پیمان رفت.

چقدر انسان از شنیدن صدایش مخصوصاً آنجا که از”مسعودجان“ می‌گوید لذت می‌برد. او در وحدت مطلق با راهبر و سمبل فدا بود، روحش شاد.

در مورد همسر بزرگوار و رزمنده آندرانیک بهترین کلام را خود او درترانه ”احساس“ گفت. آندو با خواندن این سروده برای همسر گرامی‌اش هدیه تولد او را تا آخرین روز حیاتش از قبل به او داد. باید گفت که اگر آیدا خودش تا به آخر در این راه نبود امکان نداشت آندرانیک بتواند ویژگی انسانی‌اش را این چنان بروز دهد. همیشه گفته‌اند که در پشت هر مرد بزرگ یک زن قوی است از همین روست که می‌شود تمامی صفا، صمیمیت و شکوه آندو را در آیدا هم دید. آیدا با ایستادن تابه‌حال و ادامه راه آندو همچون سدی سترگ در مقابل رژیم زن‌ستیز آخوندی و دنبالچه‌های خارج کشوری او نشان داد که آندو زنده است.

بنابراین پیام ما به خواهر گرامی‌مان آیدا این آ ست که همگی ما به داشتن تو افتخار می‌کنیم.

درود.

انجمن ایرانی آمریکایی جورجیا