رفسنجانی،قبول توافقنامه اتمی ژنو  و مذاکره با آمریکا ازسوی رژیم را با قبول قطعنامه 598 درجنگ ضد میهنی، مشابه دانست و در توصیف این مرحله گفت:
«مرحله اول مشکل‌تر و یک خط شکنی بود. مذاکره با آمریکا یک تابو بود و این تابو آسان نمی‌شکست و بدون آمریکا هم نمی‌شد این کار پیش برود. اولین راهکار همین بود که در گام اول هسته‌ای برداشته شد. من هم سابقاً، در اولین گام، قطعنامه 598 را پذیرفتم و راه را برای همکاری جهانی باز کردم. البته عوامل زیادی هم هست که داخلی است. کارهای مهم طبعاً مخالف دارد و باید مخالفین را یا قانع کرد یا به هر حال مخالفت را تحمل کرد ولی مخالفین دیگر پناهی ندارند که مخالفت کنند. بالاخره مردم از هر جهتتشخیص دادند این سبکی که دارد کشور اداره می‌شود، به نفعشان نیست. محدودیتهایی که در قوانین بین‌المللی برای همه کشورها وضع شده، برای ما هم قابل قبول است».
رفسنجانی در باره واردشدن خود به نمایش انتخاباتی رژیم و کنار گذاشتنش از سوی شورای نگهبان ارتجاع افزود:«امسال برای اینکه کشور بجایی رسیده بود که مردم از من این خواسته را داشتند و فکر می‌کردند که شاید من بتوانم کاری کنم. من هم به امید اینکه راه نجاتی باز کنم، پذیرفتم و بدخواهان نگذاشتند».
رفسنجانی در یک رویارویی آشکار سیاستهای خامنه ای در بحران سوریه و عراق را رد کرد و در مورد کنار گذاشتن بشار اسد ازحکومت گفت:«اگر مردم سوریه بپذیرند، مانعی ندارد. باید مردم بپذیرند. این حق ما نیست که دخالت کنیم. الان وضع عراق نیز خوب نیست. باید سهم هر بخشی در حکومت به‌اندازه رأیشان باشد؛ چه کردها، چه سنی‌ها و چه بقیه گروهها. حضور ما در عراق نفعی برای ما ندارد، بلکه هزینه دارد».
خبرگزاری حکومتی ایسنا- 5آذر92