به موازات این واقعیت نیز باید به زیربناهای فرسوده، استانداردهای بروز نشده و نبود کادرهای مجرب، نبود بیمه‌ها و پوشش‌های درمانی به‌ویژه برای کارگران و زحمت کشان، گرانی دارو و مخارج درمان و یا کمبود شدید تخت برای بیماران در بیمارستانها و یا درمانگاه‌ها اشاره نمود.
در این رابطه وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در دولت آخوند روحانی گفت: «با کمبود ۷۰ هزار تخت بیمارستانی در تمامی نقاط کشور روبه‌رو هستیم که دولت به‌تنهایی توان تأمین این تعداد تخت بیمارستانی را ندارد». (خبرگزاری نیروی تروریستی قدس، تسنیم ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۶)

واقعیت در ایران تحت حاکمیت ولی‌فقیه این است که در زمینه موضوعی بنام خدمات درمان و بهداشت برخلاف تمامی کشورها که تلاش می‌کنند تا سهم معقولی از بودجه کشور را به این امر اختصاص دهند، شاهد آن هستیم که حاکمیت نه تنها در این زمینه اقدامی انجام نمی‌دهد، بلکه با کاهش بودجه بخش‌های خدماتی، درآمدهای ملی را به جیب ارگان‌های سرکوبگر، سپاه پاسداران و یا بسیج ضدمردمی قرار می‌دهد... افزایش ۳۰ درصدی بودجه این ارگان‌ها طی سال جاری خود بهترین بینه بر سیاست‌های ضدمردمی رژیم علیه رسیدن به رفاه پزشکی و درمانی است.

همچنین از داده‌های حکومتی می‌دانیم که برای نمونه در کشور اکنون حدود «۹۰ هزار تخت بیمارستانی» وجود دارد که از این تعداد «۴۰ هزار تخت فرسوده» می‌باشند.
بر این منطق و بنا بر داده‌های وزارت بهداشت رژیم «در ایران ۹۰۰ بیمارستان مشغول ارائه خدمات درمانی هستند که ۵۵ درصد آن‌ها فرسوده هستند. در حال حاضر به ازای هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت ایران، ۱.۵ تخت بیمارستانی در بخش‌های دولتی و غیردولتی موجود است». (صدای آلمان ۱۸ جولای ۲۰۱۶)
این وضعیت در حالی است که رژیم آخوندی در تبلیغات دروغین خود همواره از «طرح تحول و نظام سلامت و عدالت بهداشتی» سخن به میان می‌آورد. در این رابطه باید اذعان نمود که ناکامی‌های حکومت در تحقق نظام بهداشتی و درمانی کشو روبه تبع آن برقراری عدالت بهداشتی که اکنون خود را در نبود تخت بیمارستان، هزینه‌های سرسام‌آور درمان، گرانی بی‌حدومرز دارو و درمان به‌ویژه در شهرهای کوچک و مناطق آسیب دیده کشور به نمایش می‌گذارد، خود بهترین بینه بر شکست‌های حاکمیت در این زمینه است.