رای ملی – نه به نمایش انتخابات

با هرچه نزدیکتر شدن به موعد نمایش انتخابات در دیکتاتوری ولی فقیه، اکنون برای اذهان عموم و بویژه زنان، جوانان، کارگران و اقشار ضربه پذیر که مورد ستم مضاعف در نظام آخوندی قرار می گیرند، این سوال مطرح است که اساسا رای من و یا شرکت در چنین شعبده بازی چه تفاوت در سرانجام این وضعیت بحرانی را دارد؟.

به موازات این واقعیت نیز بسیاری به درستی براین باورهستند که تمامی این رای و رای کشی ها، بازی باندهای حکومتی بر سر خوان یغمایی بنام «ریاست و وزارت» و خوان یغمایی بنام «درآمد های نفت و گاز» است؛ زیرا در سه دوره از سیرک مناظرات، مردم ایران بخوبی دیدند و تجربه نمودند که به چه میزان تمامی باند ها ی رژیم در فساد، دزدی، غارت و سرکوب نقش دارند.

تلاش خامنه ای بر این است تا با صف کشاندن مردم در کوچه و خیابان ها، تصویر دیگری از وضعیت بحرانی، بن بست و زهر خوردگی نظام را به نمایش بگذارد.
وی نیت پلید خود را در رابطه با پست ریاست جمهوری در نظام سرکوبگر آخوندی با این جملات «نه آقا؛ دولت‌ها تاثیری ندارند», بخوبی بیان می کند. براین منطق است که او با تاکید اندر تاکید می گوید: «هرگز نمی گویم به چه کسی رأی بدهید یا ندهید، اما اصرار دارم که در پای صندوق رأی حاضر باشید». (کیهان خامنه ای ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۶).
دراین راستا است که ولی فقیه طلسم شکسته تلاش دارد تا در تبلیغات انتخاباتی، حکومت خون ریز و سرکوبگر آخوندی را نمادی از «جمهور» و برخاسته از «رای مردم» جلوه دهد و بدین سان با این اهرم به چک و چانه زنی های بین المللی و یا اولدرم بلدروم های موشکی و منطقه ای و به تبع آن به سرکوب مردم در ایران با شعار «حفظ امنیت»!! بپردازد.

سخن از مردم بجان آمده ای است که اکنون به گفته تمامی باندهای مافیایی رژیم به نان شب محتاج اند و یک اقلیت «۴ درصدی» بر «۹۶ درصد» جامعه حکمرانی و خدایی می کند. مردمی که از نداری و فقر به فروش کلیه و قرنیه و اعضاء بدن و یا از فلاکت و احتیاج به فروش جنین و کودک روی آورده اند. به موازات این واقعیات هم مردم اکنون بخوبی می بینند و لمس می کنند که چگونه متولیان فربه حکومتی، اموال ملی آنان را به غارت می برند و یا آن را در تنور صدور ترویسم، بسط و گسترش بنیاد گرایی و برنامه های مخرب اتمی و موشکی به آتش می کشند. سخنان و افشاگری های هردو باند حکومتی در سیرک مناظرات علیه یکدیگر و رو کردن دستان آلوده تمامی کارگزاران و متولیان حکومت در غارت و چپاول های سوپر میلیاردی، نیازی به تفسیر ندارد و بخوبی بیانگر عمق فاجعه ای است که رژیم آخوندی از زمان بروی کار آمدن بر سر میهن و مردم آورده است. لذا مردم یایران به درستی می گویند «برسر کاندیداهای قاتل و سرکوبگران مردم ایران نیازی به رای و رای کشی نیست».

براین منطق است که مقاومت ایران و مجاهدین خلق به درستی بر عدم شرکت در این نمایش انتخاباتی تاکید دارند. شعار «نه به آخوند شیاد و نه به آخوند جلاد، رای من سرنگونی» همان شعار ملی است که از بتن جامعه تشنه به آزادی و حاکمیت مردم برآمده است. شعاری برای این مرحله از مبارزه و بسیج نیروهای مردمی برای برهم زدن تمامی دجالگری ها و شعبده بازی های یک دیکتاتور خون ریز و عنان گسیخته که هدفی بجز اعمال خشونت در جامعه، غارتگری و کشور گشایی در سر ندارد.