روی دیگر این سکه به یقین ریشه در تنفر عمیق جامعه از رژیم آخوندی قرار دارد. در این زمینه باید به خروج بسیاری از فارغ‌التحصیلان و نخبگان از چرخه‌های تخصصی در کشور اشاره نمود که خود نیز مبین تحریم گسترده حکومت از سوی مردم می‌باشد.
در یک نمونه آن باید به خروج ۱۱ هزار پزشک فارغ‌التحصیل از چرخه نظام درمانی آخوندی اشاره نمود.
در این رابطه یک کارگزار حکومتی ضمن اعتراف به این واقعیت می‌گوید: «در سالهای اخیر، ۱۱ هزار فارغ‌التحصیل پزشکی، هنوز برای دریافت شماره نظام پزشکی، به این سازمان مراجعه نکرده‌اند». _ خبرگزاری حکومتی مهر ۱۲ خرداد ۱۳۹۶
ترجمان این جملات بدان معنا است که این تعداد بی‌شمار از پزشکان، یا از کشور فرار کرده و در کشورهای دیگر سکنی گزیده‌اند و یا در داخل کشور و به دلیل وجود سرکوب و یا نبود زیر ساختارهای تخصصی، اجتماعی، مدنی و شهروندی از سوی دستگاه‌های سرکوبگر نظام، به مشاغل دیگر روی آورده‌اند.
این واقعیت زمانی خود را بهتر به نمایش می‌گذارد که فارغ‌التحصیلان در محیط‌های کاری خود با مشتی مدیر و مسئول بی‌سواد حکومتی که تماماً متعلق به عناصر اطلاعاتی و نیروهای سرکوبگر رژیم می‌باشند، روبرو می‌باشند. بر این منطق است که بسیاری از فارغ‌التحصیلان اکنون «عطای» حرفه و تخصص خود را به «لقای» آن بخشیده و اساساً در چرخه و بازی‌های حکومتی وارد نمی‌شوند.
رئیس سازمان نظام پزشکی رژیم در ادامه می‌افزاید: «موضوع سرمایه‌گذاری ۸ سالهای که دولت برای تک‌تک فارغ‌التحصیلان رشته پزشکی در کشور هزینه می‌کند تا یک پزشک عمومی وارد جامعه شود، مسئله‌ای نیست که نسبت به آن بی‌اعتنا بود. چون خوب می‌دانیم که هرسال بر سر نشستن روی صندلی‌های دانشگاه‌های علوم پزشکی، چه رقابت سخت و فشرده‌ای بین صدها هزار نفر در کشور رقم می‌خورد که دست آخر تعداد اندکی از آنها بتوانند مجوز قبولی در کنکور و نشستن روی صندلی پزشکی را کسب کنند.
بنابراین وقتی عنوان می‌شود که حداقل ۱۱ هزار نفر در این سال‌ها بعد از فراغت از تحصیل در رشته پزشکی، هرگز به سراغ طبابت نیامده‌اند، علامت سؤال بزرگی را در مقابل ما قرار می‌دهد که این افراد کجا رفته‌اند.»
همچنین به موازات این واقعیات باید به موضوعی بنام رشد روزافزون نرخ بیکاری در میان فارغ‌التحصیلان و متخصصان اشاره نمود، امری که به یقین به این وضعیت بحرانی به‌ویژه در جامعه پزشکی کشور ضریب زده است. بحران در این رابطه به حدی روبه رشد گذاشته است که همین خبرگزاری حکومتی (۱۷ اسفند ۱۳۹۳) از وجود «۱۰۰ هزار فوق‌لیسانس و پزشک بیکار«در کشور خبر داده بود. مضافاً بر تمامی این نکات، نبود زیر ساختارهای اجتماعی و قوانین ارتجاعی و سرکوبگرانه حاکمیت خود بر روند جذب پزشکان برای مناطق ضربه‌پذیر ترمز زده است.
