سناتور ارشد جمهوریخواه جان کورنین و سناتورهای برجسته دموکرات رابرت منندز و بیل نلسون، ارائهدهندگان مشترک این لایحه با شماره اس ۲۳۶۵ هستند.
در این لایحه که لایحه مشابه آن در مجلس نمایندگان توسط مایکل مک کال رئیس کمیته امنیت داخلی و تد دویچ رئیس دموکراتها در زیرکمیته خاورمیانه و شمال آفریقا ارائه شد، برای نخستینبار، قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷، در یک طرح قانون کنگره آمریکا بهثبت رسیده است.
لایحه مجلس نمایندگان که روز ۹ ژانویه توسط مایکل مککال و تد دویچ ارائه شد، تاکنون از ۳۴ حامی مشترک برخوردار است؛ از جمله اد رویس رئیس کمیته خارجی، الیوت انگل رئیس دموکراتها در این کمیته و دبی واسرمن شولتز رئیس کمیته ملی حزب دموکرات بین سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶.
لایحه سنای آمریکا در بند پنجم و لایحه مجلس نمایندگان در بند هفتم خود، تصریح میکنند: «طی یک مدت ۴ ماهه در سال ۱۹۸۸، رژیم ایران اعدامهای جمعی وحشیانه هزاران زندانی سیاسی را به اجرا گذاشت».
در بیانیه سناتور روبیو در رابطه با ارائه لایحه اس ۲۳۶۵، آمده است: «لایحه حسابرسی از رژیم ایران بهخاطر نقض حقوق بشر و گروگانگیری، تحریمهایی را علیه کسانی اعمال میکند که در به گروگانگرفتن آمریکاییها و سرکوب مردم ایران نقش دارند. ارائه این لایحه در آستانه یازدهمین سالگرد ناپدید شدن باب لوینسون... در ایران صورت میگیرد».
سناتو مارکو روبیو، تأکید کرد: «هدف این لایحه دو حزبی جدید، حسابرسی کامل از مقامات رژیم ایران است که در گروگانگیری شهروندان آمریکایی و نقضهای دیگر حقوق بشری نقش دارند».
در بخشی از این لایحه سناآمده است: «مقامات رژیم ایران در نقض... التزامات بینالمللی خود، به نقض حقوق بنیادین بشر مردم ایران ادامه میدهد.... گزارش سال ۲۰۱۶ وزارت خارجه آمریکا درباره وضعیت حقوق بشر در ایران به «محدودیتهای شدید بر سر آزادیهای مدنی، از جمله آزادی تجمع، انجمن، بیان، مذهب و مطبوعات» اشاره کرد».
لایحه سنای آمریکا این لایحه در ادامه به سرکوب وحشیانه قیامهای سالهای ۷۸ و ۸۸ مردم ایران اشاره کرده و سپس به قیام بزرگ مردم ایران که در ۷ دی ۹۶ در مشهد شروع شد و در سراسر کشور گسترش یافت میپردازد.
لایحه با ذکر اعمال سرکوبگرانه رژیم، از جمله دستگیری گسترده معترضان و کشتار شماری از آنها، اضافه میکند: «رژیم ایران، علاوه بر استفاده از نیروی مرگبار و دستگیریهای گسترده، دسترسی به اینترنت موبایل را قطع و تلاش کرد دسترسی به برنامههای شبکه اجتماعی، همچون تلگرام، اینستاگرام و توئیتر را مسدود کند؛ (برنامههایی که) مردم ایران از آن برای به اشتراکگذاشتن اطلاعات و سازماندهی و تبلیغ اعتراضاتشان استفاده میکردند. در این تظاهرات که قابل توجهترین تظاهرات در ایران از ژوئن سال ۲۰۰۹ بهشمار میرود، شهروندان ایرانی علیه فساد... و فقر در ایران وهمچنین علیه سیاست خارجی رژیم ایران در حمایت از تروریسم اعتراض کردند.
مقامهای ارشد دولتی، نظامی و امنیتی در ایران، به صدور فرمان، کنترل و اجرای نقضها و سوءرفتارهای فاحش حقوق بشری ادامه دادهاند که در بسیاری از موارد، سیاستهای رسمی رژیم ایران محسوب میشوند.
لایحه ۲۳۶۵ سپس اعلام میکند:
آمریکا باید:
توانایی حکومت ایران را برای ادامه سرکوب مردم ایران و استفاده از خشونت و اعدام برای بهسکوتکشاندن معترضان حامی دموکراسی، سلب کند.
از تلاشهای مردم ایران برای ترویج برقراری آزادیهای بنیادینی حمایت کند که پایه ظهور نظام سیاسی است که آزادانه انتخاب شده و باز، غیر فاسد و دموکراتیک باشد.
به مردم ایران برای ایجاد، دسترسی و به اشتراکگذاشتن آزادانه و امن اطلاعات از طریق اینترنت و سایر مطبوعات کمک کند.
در قسمت «اعلام سیاست» لایحه ۲۳۶۵، چنین آمده است:
این باید سیاست ایالات متحده باشد که در کنار مردم ایران بایستد که در پی فرصت برای انتخاب آزادانه دولت مورد انتخاب خودشان هستند و استفاده از تمامی اختیارات موجود را برای اعمال تحریمها علیه مقامات حکومت ایران و سایر افراد مسئول نقضهای جدی حقوق بشری افزایش بدهد.
بخش دیگری از لایحه ۲۳۶۵ به مقابله با و مجازات رژیم بهخاطر گروگانگیری شهروندان خارجی اختصاص دارد.
در این بخش از جمله تأکید شده که آمریکا نباید در رابطه با موارد گروگانگیری، وارد معامله و یا تبادل زندانی با رژیم بشود؛ و سپس بر اعمال تحریم علیه مسئولان و همدستان موارد گروگانگیری تأکید شده است.
مایکل مککال رئیس کمیته امنیت داخلی مجلس نمایندگان آمریکا در بیانیه خود در روز ۹ ژانویه تأکید کرده بود: «این لایحه اعلام میکند که کنگره در کنار مردم ایران ایستاده است و ابزار لازم را در اختیار دولت ترامپ قرار میدهد تا مقامهای رژیم ایران را که مسئول نقض حقوق بشر، فساد و سانسور هستند، مورد حسابرسی قرار بدهد. این لایحه همچنین رژیم ایران را بهخاطر به گروگان گرفتن شهروندان آمریکایی... مورد حسابرسی قرار میدهد».
مایکل مککال تأکید کرد که قیام سراسری مردم ایران نشاندهنده آن است که نارضایتی مردم، به نقطه جوش رسیده است.... مردم ایران «شایسته یک جامعه آزاد، شکوفا و دموکراتیک هستند».
تد دویچ نیز گفت: «در حالی که مردم ایران در شهرهای سراسر این کشور خواهان حقوق بنیادین بشر... هستند، جهان به نظاره نشسته است. اما این رژیم افراطی حاکم بر ایران، از دیرباز سرکوب مردم و نیز بیثباتکردن منطقه از طریق تأمین مالی تروریسم و توسعه موشکهای خطرناک بالستیک را بهعنوان مأموریت خود تعیین کرده است».