عباس امیر انتظام معاون نخستوزیر و سخنگوی دولت بازرگان که از ابتدای ضد سلطنتی در زندان و سپس در بازداشت خانگی و تحت نظر بود، روز۲۱ تیر در اثر ایست قلبی در بیمارستان اختر تهران درگذشت.
وی متولد ۱۳۱۱ بود و در زمان فوت ۸۶ سال داشت.
امیر انتظام، که چند ماه پس از انقلاب ضدسلطنتی بعنوان سفیر در سوئد منصوب شده بود، پس از رفراندم قانون اساسی ولایت فقیه، در رابطه با ارائه یک پیشنویس برای قانون اساسی بر خلاف قانون اساسی ولایت فقیه توسط دولت بازرگان، به تهران احضار و در فرودگاه به اتهام جاسوسی، به حکم دادستان کل ارتجاع بازداشت شد.
امیر انتظام در اواخر سال ۱۳۵۹ در بیدادگاه ارتجاع پس از جلسات متعدد با برچسبهای واهی به حبس ابد محکوم شد.

عباس امیر انتظام، درباره سالهای زندان و سالها حبس خانگی پس از زندان، چنین گفته است: «من ۳۷ سال در زندان بودم. الان هم در منزل خودم زندانی هستم. حصر خانگی هستم. با فشار به سازمان ملل متحد. و در حدود ۲۸ سال هم در زندان این آقایون و در اوین و قزل حصار و رجایی‌شهر. از شکنجه‌ها و مشکلات زندگی حرف نمی‌زنم برای این که همه اینها را قبول کردم از روز اول که هر کسی یک سرنوشتی داره. من هم سرنوشتم اینه. باید مقاومت کنم و از (حقیقت) دفاع کنم. در تمام ۳۷ سال من یک بار بله در مقابل نظام موجود نگفتم. سر خم نکردم. تأیید نکردم. هر وقت به من فرمی دادند از نظام جمهوری اسلامی که قبول داری گفتم نه. از رهبریتش گفتم نه. از کارهایش گفتم، این جنایت در تاریخ بسیار سیاه و تاریکه و باید یک روزی جوابگوی تمام این جناتها خواهید بود».

درگذشت آقای امیر انتظام را به همسر و فرزندان او تسلیت میگوییم.