اندو هنرمندی که قلبش تا آخرین لحظه برای آزادی مردم میطپید جاودان شد.
این شعر را مرضیه بانو آواز ایران همیشه برای ما زمزمه میکرد
بعد از وفات تربت ما در زمین مجوی
در سینه‌های مردم دانا مزار ماست
با چشمانی پر از اشک از دست دادن همرزم و دوست عزیز شوراییم این اثر را تقدیم آیدا همسر، خانواده اندو و همه اعضای و پشتیبانان شورای ملی مقاومت و رهبران مقاومت (مسعود و مریم) و همه آزادیخواهان ایرانی و فرهنگ دوستان میکنم .
۴ اسفند ۱۹۹۳ (یکروز بعد از جاودانه شدن اندو عزیز)‎