دیوید کیلگور (رئیس سیاست امریکای لاتین و کاراییب، شورای بین المللی کانادا)

نقل از مارک نیوز

آمریکای شمالی باید پیشتازی اروپا را دنبال کند و مجاهدین، گروه اصلی اپوزیسیون ایران را از لیست تروریستی خارج کند.

مطالب زیادی در مورد ماهیت عجیب دیکتاتوری مذهبی تهران نوشته شده است. تنها در همین سال گذشته، قیامهای عظیم و گسترده ماهیت انفجاری جامعه ایران را آشکار کرد در حالی که زنان و جوانان نقشهای رهبری کننده در پیشبرد مبارزه برای دولت دمکراتیک و آزادی در سراسر کشور داشتند.
برای بسیاری از هواداران اپوزیسیون دمکراتیک در تبعید، آنچه در سال گذشته اتفاق افتاد مثل یک واقعه ای بود که قبلا هم دیده بودند. در سالهای بلافاصله بعد از انقلاب اسلامی 1979، گروههای اپوزیسیون به پیشتازی مجاهدین خلق ایران، در پی متقاعد کردن روحانیان آن زمان و آیت الله خمینی برای عملی کردن تعهدشان به آزادی بیان و اجتماعات بودند.
به این درخواستها بی توجهی شد و خمینی فرمان سرکوب خونین مجاهدین و سایر گروههای اپوزیسیون در سالهای متعاقب آن را داد. در 20 جون 1981 (30 خرداد 1360) پاسداران انقلاب روی 500 هزار تظاهرکننده مسالمت آمیز آتش گشوده انبوهی غیر نظامیان را کشتند. هزاران نفر دیگر دستگیر شدند. بسیاری به سرعت و بدون طی روند عادلانه و دادگاه اعدام شدند. حکومت ترور ایران آغاز شد.
جزییات حوادثی که در 30 سال گذشته در ایران اتفاق افتاده از جمله جنگ هشت ساله ایران و عراق، کشتار زندانیان سیاسی در سال 1988، تلاش مستمر برای به دست آوردن سلاح هسته ای، و نقض ادامه دار حقوق بشر فراتر از این مقاله است. ممکن است کسی با همه نظرات یا روشهای مجاهدین موافق نباشد ولی نادیده گرفتن واقعیتهای شرایطی که در آن بوده و رژیم توتالیتر ایران در خوشبینانه ترین صورت، ناپختگی و در بدترین صورت تایید جنایتهای صورت گرفته توسط ملاهای ایران است.
بنظر می رسد مجاهدین سازمان یافته ترین و موثرترین گروه اپوزیسیون ایران باشد. کمیته سیاست ایران، یک بنیاد فکری آمریکایی در موضوعات ایران، روی این موضوع بصورت گسترده تحقیق کرد و دریافت که مجاهدین گروهی است که مقامات ایران بیش از همه از آن می ترسند و این نفوذ و محبوبیتش را نشان می دهد. همچنین روشن است که نامگذاری مجاهدین بعنوان یک سازمان تروریستی همواره درخواست اصلی رژیم ایران در برخوردش با سایر دولتها بوده است.
وقتی این نامگذاری بصوت حقوقی به چالش کشیده شد، هفت دادگاه در انگلستان و اتحادیه اروپا نتیجه گیری کردند که نگه داشتن مجاهدین در لیست تروریستی غیرقانونی و ناقض روند عادلانه است. برخی دولتهای اروپایی می گفتند که اطلاعات محرمانه از این نامگذاری حمایت می کند ولی این ادعا قاطعانه توسط قضات انگلیسی که دسترسی به اطلاعات علنی و محرمانه درباره مجاهدین داشتند رد شد. این احکام منجر به از لیست در آمدن مجاهدین در انگلستان و همه کشورهای اتحادیه اروپا به ترتیب در سالهای 2008 و 2009 شد.
تعداد زیادی از اعضای کنگره امریکا از هر دو حزب خواستار برداشتن مجاهدین از لیست تروریستی امریکا شده اند. برد شرمن نماینده دموکرات کالیفرنیا و رئیس بخش تروریسم کمیته امور خارجی کنگره در ژوئن 2010 گفت "من مشکل دارم بفهمم مجاهدین چه کاری در سالهای اخیر کرده اند که باید در آن لیست باشند".
دادگاه استیناف امریکا در ناحیه کلمبیا، در یک حکم مهم که در 16 ژوییه 2010 صادر کرد، تصمیم وزیر خارجه وقت کاندولیزا رایس برای امتناع از برداشتن مجاهدین از لیست سازمانهای تروریست خارجی را فاقد شواهد مکفی، ناقض روند عادلانه، و غیر قانونی خواند.
دادگاه کیس را به وزیر خارجه کلینتون برگرداند و به او دستور داد که تصمیمش را بر اساس پروسه هایی که دادگاه مشخص کرده بازبینی کند. یک روزنامه نگار واشنگتن پست خاطر نشان کرد که حکم دادگاه قویا پیشنهاد می کند که این نامگذاری باید برداشته شود.
از لیست در آوردن مجاهدین به دلایل زیادی با معنی است. نگه داشتن آن در لیست تروریستی بعنوان یک اهرم سیاسی برای متقاعد کردن ملاهای ایران که روی موضوعاتی نظیر توسعه هسته ای به میز مذاکره بیایند بی ثمر بوده است. تروییکای اروپایی انگلستان، فرانسه و آلمان در سال 2004 چنین امتیازی به رژیم داد ولی ثمری نداشت. اگر خارجیها نمی توانند در ایران عامل تغییر باشند، بگذارید آن را به ایرانیان واگذار کنیم. حد اقل این که ما نباید مانعی برای تغییر باشیم. بگذارید بلادرنگ مجاهدین را از لیست ممنوعه در بیاوریم.