در این مراسم که از ساعت 20 شروع شد و تا ساعت 22 ادامه داشت, شماری از هموطنان و حامیان مقاومت واعضای شورای ملی مقاومت شرکت داشتند. این مراسم بر فراز یک کشتی که با پرچمهای سه رنگ شیر خورشید نشان ایران, آرم سازمان پرافتخار مجاهدین خلق ایران و پرچم ارتش آزادیبخش ملی ایران, تابلویی از یادواره شهیدان و حماسه اشرف مزین شده بود, بر فراز رودخانه اواز برگزار گردید.
برنامه در ساعت 2030 همزمان با حرکت کشتی در رودخانه اواز که یاد آور رودخروشان مقاومتی است که”دشتهای تشنه” آزادی ایران زمین را سیراب می کند، با اعلام برنامه توسط خانم گیو و پخش ترانه پیکر بی شکست همراه با تصاویری از حمله به اشرف و مقاومت حماسی اشرفیان آغاز شد. سپس فیلمی از حمله جنایتکارانه همدستان عراقی رژیم ولایت فقیه به اشرف پخش شد.
سپس آقای موسه، از یاران و همسایگان مقر رئیس جمهور برگزیده مقاومت، طی سخنان کوتاهی گفت:”من دو سال پیش به مدت 8 روز به اشرف رفتم, آنها رفتارشان با ما بسیار محبت آمیز و انسانی بود.. آنها 18 ماه است که در محاصره هستند و من نگرانم ما منتظریم دولت عراق تغییر کند و جوامع بین المللی از اشرف حفاظت کنند و اشرفیان پیروزمندانه به ایران برگردند. دوستان ما در اشرف, رو در روی نیروهای مسلح عراقی که خوب آنها را نمیخواهند, قرار گرفته اند. و باید بگویم که هر روز من منتظر بدترین شق هستم. و هنگامی که بر روی سایت مقاومت میروم سختم است. هنگامی که خبرها را میخوانم, یا که تلفن زنگ میزند, همیشه منتظر یک فاجعه جدید هستم و من به عملکرد جامعه بین امللی که در همه سطوح فشار میاورد که حقوق ساکنین اشرف برای زیستن در صلح, به رسمیت شناخته شود بسیار امیداورم.”.
سخنران بعدی آقای دوپویی بود. وی در بخشی ازسخنان خود خواستار استقرار یک تیم ناظرین سازمان ملل یا یک گروه نظارت از نیروهای آمریکایی در داخل اشرف و تضمین حفاظت ساکنین اشرف. جلوگیری از هر گونه خشونت علیه اشرفیها و جلوگیری از جابه جایی آنها در خاک عراق, و یا تکرار حمله وحشیگرانه 6 و 7 مرداد شد.
خانم ماری لورت گیو, سخنران دیگر این برنامه بود که در سخنان خود گفت: من به یاد می‌آورم که دو سال پیش همراه با جمعی از وال‌دوآزی‌ها به اشرف رفتیم. آن جا پر از عشق و زیبایی است و من آن را فراموش نمی‌کنم. حالا از این که می‌شنوم که اشرف 18 ماه است تحت یک محاصره ضدانسانی قرار دارد، برایم دردناک است.
وی گفت: بنابراین امروز ما در این جا هستیم تا از مجامع جهانی و دولتها بخواهیم که از حقوق ساکنان اشرف حمایت کنند.از آنها می‌خواهیم اقدام‌هایی انجام دهند که این خواسته‌ها برآورده شود:
1 ـ تضمین حفاظت ساکنان اشرف توسط ملل متحد و نیروهای آمریکایی
2 ـ لغو محاصره غیر انسانی علیه اشرف
3 ـ شناسایی حقوق ساکنان اشرف در کادر کنوانسیون 4 ژنو
امیدوارم که مقامات در فرانسه صدای ما را بشنوند و به وظیفه خود در حمایت از اشرف عمل کنند.
آقای ریسکز, سخنران دیگر این برنامه بود که طی سخنان پر شوری گفت:
من این خوشبختی عظیم را داشتم, با همسر و دخترم, که با خواهرانم و برادرانم در اشرف ملاقات کنم.
من به شما درود میفرستم, برادرانم. هیچ وقت من نمیتوانم چیزهایی که در اشرف گذشت را فراموش کنم. من نمیتوانستم تصور کنم که اشرف چنین است.
این محبت انسانی که در آنجاست.
نمیتوانید تصور کنید...
یک عبور از اشرف... فراموش کردنی نیست.
من این شانس را داشتم که دو بار به آنجا بروم.
یک بار در 2005 و یک بار دیگر در ... 2008.
به همه شما برادرانم و خواهران اشرفیم : به شما درود میفرستم.
به شما میگویم... شجاع باشید, ولی میدانم که شما برای دیگران هم شجاعت دارید.
شما برای همه دنیا الگو شدید, امیدوارم که کابوس خیلی زود تمام شود.
در انتظار دیدار شما برادران و خواهرانم, شما را از صمیم قلب میبوسم.
همچنین به مقامات آمریکایی که قرارداد حفاظت با ساکنین اشرف امضا کردند.... امضا...طبق کنوانسیون چهارم ژنو. از آنها میخواهم که به حفاظت از اشرف ادامه دهند, طوری که آنها (اشرف) دیگر مورد ضرب و شتم قرار نگیرند و کشته نشوند, همانطوری که سال گذشته کشته شدند.
این تقریباً همه حرف... خیلی چیزها برای گفتن دارم ولی دوستانم اصل حرف را زدند.
در ادامه این برنامه دو تن از هنرمندان مقاومت، دکتر حمید رضا طاهرزاده و محسن جمشیدی با اجرای قطعاتی از موسیقی ایرانی یاد و خاطره شهیدان و حماسه قهرمانان شهر شرف را گرامی داشتند. آقای حمید رضاطاهرزاده، ابتدا قطعه ای در اصفهان و دشتی با تار نواخت و سپس ترانه زیبای کبوتر را خواند. آقای محسن جمشیدی نیز با سه تار قطعه ای در دستگاه شور نواخت.
پایان بخش برنامه برافرختن مشعلهایی بود برای گرامیداشت خاطره شهیدان و دژی تسخیر ناپذیر که کانون”نور و امید و انگیزه و روشنایی” است. و پرواز یازده کبوتر سپید به یاد یازده جاودانه فروغ آزادی که در حملات شش و هفت مرداد به اشرف به شهادت رسیدند.
