کارگران و زحمتکشان محروم در میهن‌مان همزمان با روز جهانی کارگر دست به تجمعات گسترده اعتراضی علیه ناعدالتی، فقر و ستم سازمانداده شده از سوی رژیم اخوندی زدند.

ابعاد این اعتراضات که بنابرداده ها از ۱۸ شهر کشور فراتر رفته، بحدی است که دیکتاتوری ولی فقیه ناچار به عقب نشینی و تن دادن به بسیاری از این اعتراضات گردیده است.

براین اساس خامنه‌ای که سنبه مردم را پر زور می بیند، تالاش نمود تا در پاره‌ای از شهرها صرفا به سیاست «مدیریت بحران» روی آورده، بطوریکه نیروهای سرکوبگرحکومت در هراس از خشم و انفجار مردمی صرفا ناچار به تماشای صحنه های فریاد گرسنگان گردیدند.

دراین راستا، نمونه های این خشم مقدس را بخوبی می توان در اشعار کارگران و زحمتکشان رویت نمود. برای مثال: «فریاد فریاد از اینهمه بیداد، تاحق خود نگیریم از پای نمی نشینیم، مادیگه رای نمیدیم بسکه دروغ شنیدیم» تنها گوشه هایی از ابعاد پایداری کارگران علیه دیکتاتوری ولی فقیه می باشند.

دراین رابطه خانم مریم رجوی در توئیتی، ضمن درود به کارگران بپا خاسته میهن، تاکید کرده اند: «سرنگونی رژیم آخوندی این دشمن‌ترین دشمن کارگران ایران در دسترس است. عید بزرگ کارگران، عید خجسته آزادی و برابری فرا میرسد».

واقعیت در لابلای این جملات آن است که خامنه ای و روحانی از فردای پاندمی کرونا، به بحران معیشتی و فقر برای زندگی کارگران ضریب دوچندان زده اند. رشد و نمو این ویروس به موازات خط فقر ۱۰ میلیونی در بزرگ شهرها اکنون سایه سنگین خود را بر زندگی و معیشت ۱۴ میلیون کارگر ایرانی انداخته است.

بحران در میان جامعه کارگری بحدی عمیق است که برای نمونه داده های حکومتی سخن از وجود ۷ و نیم میلیون کارگر را دارند که دارای هیچگونه بیمه های درمانی نمی باشند.

فراتر از این واقعیت، آخوند روحانی برای بدست آوردن منابع مالی، عامدانه محیط‌های کارگری و کارخانه ها را باز گذاشت و ماه ها بدون هرگونه اقدام پیشگیرانه ای، کارگران محروم را به محیط های کاری گسیل نمود.

وی بطرز وقیحانه ای تاکید داشت که «نباید چرخ صنعت و کار بخوابد». این همان اعتراف به جنایت علیه بشریت بخصوص علیه کارگران محروم کشورمان هست که آثار آن را اکنون با بیش از ۲۷۰ هزار قربانی در ایران بخوبی می بینیم.

بهرحال سرنوشت شومی که خامنه ای در اسفند ۹۸ وبا بیان اینکه کرونا «مسئله مهمی نیست» برای مردم ایران و بویژه ۴۵ میلیون خانوار کارگری رقم زد، اکنون به ضد خود تبدیل شده و به خیز بزرگ گسل های اجتماعی مانند کارگران و زحمتکشان راه برده است..

بقول معرف پاسخ به ظلم و ستم حاکم، فرجامی جز مقاومت و پایداری ندارد، این همان وضعیتی است که رژیم آخوندی برای مردم و مقاومت ایران بوجود آورده است. .