آنها روز دوشنبه در اعتراض به عدم پرداخت حقوق و مزایای عقب‌افتاده خود دست به اعتراض زده و در برابر فرمانداری منوجان، دست به تجمع زدند و خواستار اخراج فرماندار شدند. آنها فریاد میزدند: «فرماندار حیا کن صندلی رو رها کن». کارگران این معدن ماههاست حقوق، بیمه و مزایای خود را دریافت نکرده و علاوه بر این۱۲۰۰ تن از آنها در سال جاری بیکار شده اند. (سایت حکومتی جماران‌نیوز – ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۰)
در ادامه این اعتراضها صبح روز سه‌شنبه ۲۸ اردیبهشت، کارگران درمحدوده تونل در محور کهنوج به بندرعباس تجمع کرده و جاده را به طور کامل مسدود کردند. شمار زیادی از شهروندان نیز در حمایت از کارگران معترض به جمع آنان پیوستند. یگان ویژه و ضدشورش، جهت سرکوب و جلوگیری از گسترش اعتراضات به محل تجمع اعزام شدند. اما کارگران بی‌توجه به تمهیدات و تهدیدات رژیم، به اعتراضات خود ادامه داده و برای مسدود نگاه داشتن جاده کهنوج - بندرعباس، شب را در تونل منوجان خوابیدند.
روز پنجشنبه ۳۰ اردیبهشت مردم و خانواده های کارگران، دست به راهپیمایی زده و در مقابل دفتر امام جمعه رژیم در آسمینون دست به اعتراض زدند. درهمین روز مردم شهر نودژ (استان کرمان) نیز در پشتیبانی از کارگران معترض معدن آسمینون، در برابر شهرداری و برخی دیگر از دیگر نهادهای حکومتی شهر تجمع کردند.
روزپنجشنبه ۳۰ اردبیهشت استاندار جنایتکار رژیم در مصاحبه با تلویزیون رژیم گفت: «... راه بندان غیر قابل بخشش است اصلا قابل پذیرش نیست و حتما مطابق قانون باهاشون برخورد میشه. به بدنه کارگران هم عرض میکنم اینهایی که تحریکشون می‌کنند به تجمع و راهبندان دوستدارشون نیستند اینها حق وحقوقشون را ضایع می‌کنند. به شدت به این راهبندان معترضم دستور هم دادم با محرکین با اشد مجازات برخورد بشه و شوخی هم نداریم».
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۰ (۲۰ مه ۲۰۲۱)
