به یقین ضرورت مشارکت ایرانیان، اشرف‌نشانان، حامیان مقاومت ایران و تمامی آنانیکه دل در گرو ایرانی آزاد، آباد و سرفراز دارند، نه تنها یک وظیفه انسانی و در راستای حقوق‌بشر، بلکه فراتر از آن وظیفه‌ای ملی و میهنی، آن هم در این دوران خطیر می‌باشد.
سخن از دورانی است که رژیم ولایت فقیه در انجماد کامل و آستانه سرنگونی به‌سر می‌برد. علائم و نشانه‌ها برای این واقعیت را به‌خوبی می‌توان در تحریم انتخابات قلابی رژیم از سوی آحاد مردم ایران، پشت کردن جامعه دردمندمان به بازیهای خامنه‌ای و چرخش اجتماعی با پتانسیل انفجاری رویت نمود.
بهترین ادله برای اثبات این ادعا همان وجود خیل عظیمی از اعتراضات، اعتصابات و تحصنهای به‌حق از سوی گسل‌های اجتماعی می‌باشد. خیز بزرگ نفتگران، معلمان، بخشهای فولاد، پزشکان و کادرهای درمانی و یا بازنشستگان که اکنون سراسر کشور را فراگرفته، بهترین رسید جامعه به حکومتی است که بر پایه فساد، دزدی، غارت و سرکوب بنا گردیده است.
به یقین همزمانی گسترش مبارزات مردمی با بروی کار آوردن آخوند رئیسی بی‌مناسبت نیست. این همان پاسخ مقاومت ایران، کانونهای شورشی، سازمان مجاهدین خلق و مردم ایران به«هل من طلبی» های ولی‌فقیه می‌باشد که بر ابرهای خیال و اوهام، به‌دنبال ایجاد امپراطوری به‌سر می‌برد.
ولی‌فقیه طلسم‌شکسته می‌خواست با این‌دور از نمایش انتخابات دو هدف را دنبال نماید، نخست«مشارکت گسترده» و سپس به رخ جهانیان کشیدن آن و دیگری یکدست و منقبض نمودن نظام آخوندی.
حال با نیم نگاهی به روند تحولات طی هفته‌های اخیر، می‌توان اذعان نمود که اتاق های فکر وی در سیاست اول شکست سنگینی را متحمل شدند، به‌طوری‌که حتی نزدیکترین متولیان و رسانه‌های بیت خامنه‌ای نیز اعتراف کرده‌اند که«میزان آراء باطله» از آراء قلابی برای آخوند دژخیم ابراهیم رئیسی نیز بسیار فراتر بوده است.
بقول خانم مریم رجوی:«ثابت شد و دنیا به چشم دید که رأی ایران سرنگونی است. این جوشش خون شهیدان و پرتوی از کارزار بزرگ دادخواهی ملت ایران است. رژیم ولایت فقیه در سراشیب افتاده و باید جارو شود».
در سایه چنین تحولاتی است که اکنون ضرورت مشارکت هر چه گسترده‌تر ایرانیان در این رژه پرشکوه سیاسی و اجتماعی بارز می‌گردد. خامنه‌ای به‌دنبال انقباض جامعه و ترساندن مردم می‌باشد و چنین گردهمایی‌های بزرگی تنها پاسخ مناسب به دیکتاتوری مذهبی است، بلکه در منطق خود به جامعه پویا و جوان ایران پیام«همبستگی، اتحاد» و این‌که باید در مقابل دیکتاتوری ایستاد و علیه سیاستهای آن مبارزه کرد را می‌رساند.
مردم ایران اکنون نیاز مبرمی به حمایت دارند، آنها را تنها نگذاریم و به وظائف ملی خود در قبال جامعه با بالاترین توش و توان ممکن قیام کنیم.
