یکی از عوامل برای بروز قیام ها در دیکتاتوری ولی فقیه همان وجود فقر و تنگناهای معیشتی، بهداشت، درمان، خدمات وعدم اختصاص بودجه برای درمان درد و رنج مردم میهن مان میباشد.
بروز فقر در بخش های بزرگی از کشور که در منطق ضد انسانی در درون بحرانی دیگر بنام «فقر معیشتی» نهفته است، اکنون لشکر گرسنگان را به خیابان ها کشانده است. 

افزایش بی رویه قیمت کالاهای اساسی بویژه مواد غذایی از جمله دلائل برای بروز فقر معیشتی در میان بیش از ۷۰ میلیون ایرانی می باشد. دراین رابطه متولیان رژیم بی محابا از وجود خط فقر ۸۰ درصدی در جامعه سخن به میان می آرورند و براین منطق شاهد هستیم که دیگری اثری از دهک های دهگانه در ایران آخوند زده وجود ندارد. 

یک گزارش حکومتی ضمن اعتراف به نزدیک شدن ابربحران ها از جمله می نویسد: «سال ۱۴۰۰ با افزایش تورم در سه شاخص ماهانه، سالانه و نقطه به نقطه در فروردین‌ماه کلید خورد و به نحوی بود که تورم نقطه به نقطه که بیانگر میزان افزایش هزینه خانوار‌ها در مقایسه با مدت مشابه سال قبل است، تا مرز بیش از ۵۰ درصد پیش برود». (سایت حکومتی تجارت نیوز ۲ مرداد ۱۴۰۰)
 
به یقین افزایش سرسام آور قیمت ها ریشه در در چند موئلفه دارند. نخست وجود سیستم غارتگرانه ای که رژیم آخوندی طی بیش از چهار دهه در کشور استوار کرده است. سپس رانتخواری، وجود باندهای مافیایی وابسته به بیت خامنه ای، اقتصاد خصولتی و تک پایه ای اقتصاد، تماما در راستای بروز این بحران می باشند.

همچنین باید به سیاست های مزورانه دولت های دست نشانده از سوی خامنه ای اشاره نمود. انتشار اسکناس بدون پشتوانه که در منطق خود به بروز تورم و سپس افزایش افسارگسیخته قیمت ها راه برده است ، از جمله آن می باشند.
دراین رابطه دبیر حکومتی در اتحادیه بُنکداران مواد غذایی در ایران اعتراف کرده است: «به طور کلی نسبت به مدت مشابه سال گذشته حدود ۳۵ درصد کاهش تقاضای مواد غذایی را تجربه کردیم. افزایش افسانه‌وار قیمت‌ها در سه سال گذشته که ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد بوده، باعث کاهش قدرت خرید مردم شده است».

به این وضعیت اگر رکود شدید اقتصادی و به تبع آن بیکاری سرسام اور و افت شدید توان مالی جامعه را اضافه نمائیم، بدین سان به پازل این روند مخرب بهتر پی خواهیم برد. 
این همان چرخه فقر ، فلاکت و ناعدالتی است که خامنه ای با اعمال سیاست «اقتصاد مقامتی» بر مردم ایران تحمیل نموده است.
 
یک کارشناس حکومتی در اتاق بازرگانی در این رابطه اذعان کرداست: «در ۱۰سال اخیر رشد اقتصادی ما نزدیک به صفر بوده است. نداشتن رشد اقتصادی به آن معناست که چیزی به در‌آمد ما اضافه نشده است. این درحالی است که حدود ۱۲میلیون نفر به جمعیت کشور افزوده شده، یعنی ۱۲میلیون نفر به کسانی که دور سفره نشسته‌اند اضافه شده، در حالی‌که مقدار غذای روی سفره تغییری نکرده است».

ولی فقیه با سیاست های مخرب خود «باد کاشت»، اما اکنون «توفان درو» میکند. 
بدین سان دیکتاتوری ولی فقیه با جامعه ای دردمند و مملو از خشم و تنفر برای آب، نان، هوا و معیشت روبرو است که اکنون به لشکر گرسنگان و قیام آفرینان تبدیل شده اند.